Nostalgie

‘Vanaf nu slapen wij in ons kamp.’

Erg comfortabel ziet dat er niet uit maar ik zwijg, en glimlach. Ik ken namelijk nog iemand die vroeger graag in zo een zelfgemaakte constructie sliep. 😉

De eenhoorn en de jarige

Verwend

Drie dochters is leuk en handig. Dat dacht ik alvast toen bleek dat we drie meisjes zouden krijgen. En natuurlijk is dat vaak ook waar. Kleren, fietsen en speelgoed schuiven gewoon door van groot naar klein. Vooral op vlak van speelgoed zijn mijn meisjes echt verwend. Zelf koop ik niet zo decadent veel. Maar na acht jaren verjaardagsfeestjes en bezoekjes van Sinterklaas hebben wij al bijna een volledige speelgoedwinkel bij elkaar verzameld. Ik moet er voor alle eerlijkheid bij vermelden dat wij als jongste van de familie ook veel speelgoed doorgeschoven krijgen.

Zo stonden hier op een bepaald moment zeker acht fietsjes van neefjes en nichtjes. En zelf doe ik voorlopig niet veel weg. Er komen hier zo veel kinderen op bezoek. Bovendien zou ik het wel leuk vinden om bijvoorbeeld little people’s te bewaren voor later. Retro fisher price blijft gewoon trendy. Toch?

Maar ik had echt geen idee wat ik voor Flo’s verjaardag moest kopen. Een dagje Boudewijnpark stond al op het programma maar op die leeftijd verwacht een kind ook een tastbaar geschenk. Daarom gingen we (na een vol uur twijfelen in Droomland) voor een glijbaan (als pot samen met de grootouders) maar gezien we al een kleuterexemplaar bezitten, kozen de zusjes voor ‘iets groter’.

En zo verandert onze tuin langzaam in een zwemspeeltuin. Nog een beetje en ik kan inkom vragen 😉

 

You are my wild

Aan leuke en gemakkelijke fotoprojecten doe ik graag mee. En de titel ‘you are my wild’ vind ik bovendien erg mooi.

Hierbij dus nog een paar zomerkiekjes, weliswaar opnieuw gemaakt met mijn Samsung gsm-camera. Zou ik als fotograaf niet beter een echt fototoestel gebruiken? Zeker. Maar naast fotograaf ben ik ook een beetje een luie moeder, zo eentje die tien keer per dag haar planning omgooit, die drie kinderen al genoeg gesleur vindt, die niet gelooft in buggy’s of rugzakken of handtassen. Meestal stop ik gewoon een briefje van 10 euro en mijn gsm in mijn zak. Meer heb ik niet nodig. Eigenlijk wil ik vooral vrij zijn, zodat ik samen met mijn kinderen kan dollen, rennen, klimmen, rollen en springen en dat alles zonder te moeten letten op een fototas vol duur materiaal.

Deze beelden heb ik gemaakt op de prachtige speeltuin in Destelbergen, vlak achter het stadhuis. Vergeet Puyenbroek of de speeltuin van de Blaarmeersen. Dit is een veel leukere plek.

Spelen

Het speelgoed van een ander is altijd veel toffer 🙂

Een tuin

Jaren hebben we in het centrum van Gent gewoond. Bij mooi weer gingen we wandelen, of richting Blaarmeersen. Voor onze verhuis waarschuwden vele vrienden en familieleden ons. Een tuin daar heb je enorm veel werk en onderhoud aan, zeiden ze. En dat klopt natuurlijk. Toch zou ik voor geen haar meer terug willen. Gewoon gezellig met de kinderen spelen in de tuin, dat is genieten in het kwadraat.

Het sneeuwt

binnen.

Goedkoop plezier (gevolgd door oneindig veel opkuiswerk ;-))

Gezelschapsspelletjes

 

Gezelschapsspelletjes, mijn dochters krijgen er maar niet genoeg van. Ook al begrijpen ze de spelregels amper en moeten ze soms verliezen (liever niet maar kom): als het aan hen lag, speelde we iedere dag. En zoals jullie kunnen zien,

Als kind heb ik nooit veel gezelschapsspelletjes gespeeld.  Misschien daarom dat de speldozen zo mooi bewaard zijn gebleven.

Vooral het feit dat we samen spelen, vinden ze leuk natuurlijk. En als het aan mij ligt mag het wel niet te lang duren. Monopolie en andere spelen van een halve dag of meer, weiger ik in huis te halen. Haba-spelletejs zijn wel altijd een succes. Ook Rummikub, kaarten en Uno doen het goed. Ahja, en de Sint vraagt wat jullie kinderen graag en vaak spelen.

Mode

Kinesio tape is mode. Sommige beweren dat het de sportprestaties zou verbeteren. Anderen zien het als een soort lichaamsversiering. Erg flatterend vind ik het alvast niet 😉

Verwendag

We zeggen het al lang, al van voor de recente ontwikkelingen. Drie kinderen voor één gezin, het is altijd een beetje vechten voor aandacht. Nu zeker.

Voor Manou en Nina is het ook een moeilijke periode. Natuurlijk leuk dat ze overal mogen gaan spelen, maar eigenlijk willen ze het liefst thuis zijn bij ons. Dus lanceer ik de maandelijkse verwendag. Zondag lijkt me ideaal maar het kan in principe eender welke dag zijn. Het gaat niet om cadeautjes, of toch geen grote. Kinderen willen in de eerste plaats aandacht en liefde.

Kiezen voor pannenkoeken bij het ontbijt, en die voor de televisie opeten. En dan samen in bad en mogen kiezen waar ze zitten en hoe lang ze er in blijven. Een dag lang in verkleedkleren rondlopen en geschminkt worden. Of samen buiten spelen, geduwd worden en samen op de trampoline. En kiezen wat ze willen eten, en dan samen naar de speeltuin fietsen. Of met mama en papa verstoppertje spelen en een eigen cd samenstellen en branden en dan disco in de speelkamer. Picnic in de tuin en vooraan zitten in de auto. Samen brullen op K3 en springen op het ouderlijke bed. Verwendag, een dag om naar uit te kijken.

Een keer per maand lijkt me genoeg. Het moet nog haalbaar blijven, zeker met Flo.