Geloof het of niet maar ooit, heel lang geleden, ben ik nog voetbalsteward geweest. In die tijd trok ik voornamelijk op met jongens en één van hen wist me te overtuigen. ‘We zijn echt heel dringend op zoek naar een meisje. Het is echt iets voor u. Jij durft dat. Toch?”
Het was een heel leuke maar vaak koude ervaring. Toen heb ik trouwens voor het eerst en laatste koffie gedronken, ook al ligt die smaak mij totaal niet. Ik moest gewoon iets warms door mijn bevroren keel krijgen. De spanning en adrenaline die gepaard gaan met een live wedstrijd kan ik nog steeds appreciëren. En ook aan het groepsgevoel hou ik goede herinneringen. Alleen spijtig dat voetbal op mij echt niet boeit. Op tv werkt het zelfs heel snel op mijn zenuwen. 😉
Een geweldig nieuw stadion en twee vrijkaarten, zoiets konden we toch niet laten liggen. Ik moest werken en dus trok Bob samen met Nina richting Ghelamco (ook al moet ik hier toch verklappen dat hij helemaal geen supporter van Gent is maar wel van Brugge). Een ritje met de brommer, frietjes en een cola, meer heeft Nina niet nodig. Na een dik uur (1-1) kreeg ze wel ‘pijn aan haar oren’ en wou ze liever naar huis.
De volgende keer is het mijn beurt. For old time’s sake 😉
Achter de camera 