Terug naar school

De eerste schooldag vind ik vaak een beetje overroepen. Dan overleeft iedereen op spanning en adrenaline. De tweede ochtend is doorgaans lastiger (en ik vergat meteen al een turnzak ;-)). Maar ondertussen zit iedereen weer volledig op schoolritme.

* Manou is opnieuw met haar gat in de boter gevallen. Zo een leuke juf. En het zal nodig zijn want tijdens het infoavond overliep ze met de ouders het leerplan en het derde leerjaar lijkt mij een zwaar jaar.

* Ook Floke is goed en vrolijk van start gegaan, in de tweede kleuterklas. Ik vreesde een beetje voor de grote overstap na een jaartje in het instapklasje maar de lieve en begripvolle juf maakt alles goed. Flo rende de eerste dag zonder afscheidszoen meteen de klas in en kwam blij thuis. Toen ik haar deze middag vroeg of ze niet liever thuis een middagdutje zou doen, knikte ze hevig van neen. “Ik naar school! Naar juf Mar- Jó- Leín!’ Een betere start had ik me niet kunnen inbeelden.

* En Nina? Nina is vol enthousiasme gestart op haar ‘kleine school’. Geweldig vind ze het er, haar woorden. Zes kindjes zitten er in haar klas, drie meisjes en drie jongens. Ze mogen veel buitenspelen, de juf is altijd lief en ze gaat nooit huiswerk hebben. Dat was haar verslag van na haar eerste dag. Manou kleurde even groen van jaloezie. Een ding is zeker, Nina gaat er heel gelukkig zijn. Nu nog hopen dat het team het onderste uit de kan haalt zodat er later genoeg keuze mogelijkheden overblijven.

* Ook ik ben goed van start gegaan. We zijn iedere ochtend mooi op tijd en dus zonder veel stress met de fiets vertrokken. Ik heb een goed gevoel bij de leerkrachten en voel me op beide scholen ook zelf echt thuis. Niet dat ik zo echte schoolpootmoeder ben maar ik vind het wel leuk om ’s morgens een paar geleden gezichten tegen te komen. Goedemorgen. Turnzak bij? (Niet dus ;-). Alles goed? Klaar voor het dictee? Gaan jullie zondag ook naar het feestje?

Er bij horen, ik geniet daar van. Het is een raar en ongrijpbaar gegeven. Soms is het er, soms niet. Ondanks alles voelde ik me thuis op ons concentratieschooltje, en ook op de grote school van Manou zat de sfeer meteen goed. En dat terwijl ik mij vorig jaar vaak geen houding wist te geven bij Nina en Flo, en zelfs op eigen oude school (toen we nog in het centrum woonden) vond ik moeilijk mijn draai. Het is ook niet heel belangrijk. Ik ben niet op zoek naar nieuwe beste vrienden maar een warm contact zo ’s morgens vroeg aan de schoolpoort, het is toch een leuke manier om de dag te beginnen.

Terug naar school

Het was druk in de Action deze ochtend, vooral in de rayon van de papierwaren. Binnen twee weken begint het schooljaar weer, naar het schijnt. 😉 En toch begrijp ik het niet helemaal. Wat kopen die mensen dan?

Ok, Manou heeft enkele maanden geleden ook een nieuwe boekentas gekregen. Haar oude exemplaar was echt versleten. De rugzakjes van de kleine zusjes zien er nog goed genoeg uit. Maar ok, een extraatje om je kinderen te motiveren kan ik ook best begrijpen. Het schooljaar beginnen met een nieuwe pennezak bijvoorbeeld, lijkt mij niet overdreven. Maar verder zou ik het echt niet weten . Tegenwoordig krijgen kinderen op school toch al hun boeken, schrijfgerief en schriften?

En begrijp me niet verkeerd: ik ben niet eens zo een grote voorstander van dat gratis verhaal. Iedereen weet dat dat kinderen kosten met zich meebrengen. Als u het mij vraagt: die schoolrekening valt bijzonder goed mee in vergelijking met onze dokterskosten. En onderwijs is belangrijk. Ik heb daar best iets voor over. Bovendien ben ik niet overtuigd dat gratis onderwijs voor iedereen wel zo sociaal is (maar dit terzijde).

Het grootste voordeel van het gratisverhaal is dat scholen nu beter nadenken over wat ze echt nodig hebben. Als tiener moesten wij vaak kweetnie hoeveel atomaschriften kopen waar we achteraf nauwelijks in werkten (en die liggen nu dus nog altijd te verstoffen in mijn kast).

Ondertussen vliegt de vakantie voorbij. Nog twee weken en het is zo ver. Het wordt een spannend moment voor iedereen: Flo springt van het instapklasje naar de tweede kleuterklas. Manou hoopt op een leuke leerkracht, en de vraag blijft of we haar leesachterstand voldoende hebben kunnen bijbenen. Nina start in type 8. En mama, die gaat opieuw tijd hebben om ’s morgens lekker eens te gaan lopen 😉

Terug naar school

Het is altijd spannend, zo een eerste schooldag. Wie wordt de nieuwe juf? Gaat het klikken? Dit jaar was ik een stuk zenuwachtiger dan de voorbije edities.

Het eerste contact met de Flo’s kleuterjuf verliep een ietsiepietsie moeizaam. Omdat ik haar niet heb kunnen zien voor de eerste schooldag, stopte ik in Flo’s boekentas een bundeltje met zo veel mogelijk informatie: Wat is epilepsie? Wat is het Glut1-syndroom? Hoe herken ik een aanval? Wat moet ik doen? In haar boekentas stak ik ook de noodmedicatie. Daar gaat ze het moeten mee doen. Tijdens het infomoment van morgen, moet ik werken. Jammer.

Het zal wel goed komen, sus ik mezelf. De dame heeft veel ervaring en iedereen is er enthousiast over. Maar toen bleek dat Flo’s juf al met de kindjes naar de klas was terwijl wij daar nog op de speelplaats stonden, werd ik even onzeker. Vroeg of laat gaan mijn meisjes eens bij een juf terechtkomen die mij minder ligt. Maar voor Flo wordt dit een cruciaal en moeilijk jaar, vol EEG’s en extra begeleiding en GON-toestanden. Toen we elkaar dan toch voor het eerst zagen, bleek het een lieve dame. Oef.

Nina’s juf leek erg hartelijk en ook Manou was enthousiast (aldus de papa , want we hebben ons moeten opsplitsen). Het komt goed, het komt goed, het komt goed…

Terug naar school

Binnen een week is het zover. Dan begint het schooljaar opnieuw. Het zal deugd doen, denk ik soms. Twee maanden vind ik persoonlijk net iets te lang. Persoonlijk zou ik eerder kiezen voor 3 weken met kerst en 2 weken krokusvakantie en anderhalve maand in de zomer. Begrijp me niet verkeerd: we hebben ons goed gehad deze zomer en we gaan de laatste week ook nog wel zinvol kunne invullen. Maar het is goed geweest. Hoeveel crea-namiddagen, vriendinnen op bezoek, uitstapjes en gezelschapsspelletjes kan een mens aan?

We zijn er klaar voor. Het begin van het schooljaar vraagt tegenwoordig trouwens niet zo veel voorbereiding meer. Toen ik jong was moest je met een heus lijstje naar de winkel, op zoek naar x aantal nieuwe schriften, zo veel nieuwe mappen en allerhande schrijf- en tekengerief. Mijn meisjes kregen voor het nieuwe schooljaar elk een nieuw paar schoenen, een nieuwe jas (behalve Flo want die heeft een kast vol afdragers), nieuwe pantoffels, nieuwe turnschoenen en een stapel vol flock-T-shirts.

Ik heb de nieuwe juf van Flo ook al gebeld, want wie weet wou ze wel een beetje info voor de eerste schooldag. De dame was er precies gerust in. “We zouden haar epilepsie (en de mogelijk Gon-begeleiding en Tandem-begeleiding) wel bespreken tijdens het infomoment.” Ze heeft ervaring en ik ben niet ongerust van aard. Alles komt (vroeg of laat) wel goed, me dunkt.

Drie nieuwe juffen en voor de kleinsten een nieuwe school: ik vind het best wel spannend. Zoals ieder jaar moeten we ook dringend nadenken over het dilemma van de eerste schooldag: drie kinderen en twee scholen. Wie gaat wie brengen?