Pasen

Ik lust geen chocolade en dat is geen gril of geheime vermageringstruc. Hoe ongelofelijk dat voor veel vrouwen ook klinkt, ik vind chocolade gewoon niet lekker. En dat is altijd zo geweest.Leuk is anders, zeker als kind. Denk aan verjaardagsfeestjes die steevast gepaard gaan met een prachtige – oh je raadt het al- chocoladeverjaardagstaart. Of Pasen waarbij ik wel mocht meezoeken maar uiteindelijk een pluche knuffel kreeg. 🙂

Pasen heb ik dus een beetje verdrongen. Veel zin om er zondag om zes uur ’s ochtends voor op te staan, had ik niet. ‘Hij is niet geweest’, snikte Nina enkele uren later en ik voelde me even een heel slechte moeder. ‘De paashaas heeft het vreselijk druk lieve schat. Weet jij hoeveel tuinen hij deze ochtend moest bezoeken? Heel erg veel. Hij komt vast nog.’ Sinds ik mama werd, gaat het liegen me steeds beter af 😉

Manou zingt in het koor op school. Dat is leuk en gezellig, al betekent dat het ook dat ze als ongelovig en niet-gedoopt kind een paar keer per jaar verwacht wordt in de kerk. Maar dat Pasen de verrijzenis van Christus viert, ontging haar duidelijk. ‘Dat kan toch niet mama? Mensen die dood zijn, kunnen toch niet opnieuw levend worden?’

‘De Paasmis dat is zingen voor eieren.’ Laten we het daarbij houden 🙂 Toen ze terug kwam van de Paasmis waren de klokken en /of haas ‘toevallig’ ook langs geweest.

Eind goed, al goed. Of niet? Drie minuten na de grote zoektocht was het ruzie. Wie had er nu de meeste eieren? En was het allemaal wel eerlijk? ’s Avonds bleken twee van de drie meisjes geconstipeerd. 😉

Buitenspeeldag

Aan de foto’s op facebook en in de krant te zien, ging de buitenspeeldag vooral gepaard met springkastelen (en veel volk). 🙂 Wij hielden het eenvoudig, thuis in de tuin. Op dagen als gisteren ben ik blij weg te zijn uit Gent centrum; blij dat ik gewoon het raam kon openzetten.

Maar ondanks onze grote groene kinderspeeltuin, woont hier maar één echt buitenspeelkind: Flo. Weer of geen weer, winter of zomer, regen of geen regen, met en zonder jas: Flo kan zich uren alleen buiten bezighouden. Dan bouwt ze aarde- en zandtaartjes op ons proper wit terras, kruipt ze op handen en voeten door het modderige kippenhok of bouwt ze een huisje op de composthoop. Geef het kind een paar stenen, een beetje modder, een grote stok en ze is tevreden.

Dit is tegenstelling tot haar twee zusjes. Zolang er een vriendinnetje langskomt, de zon schijnt en het zwembadwater verwarmd is, vinden Manou en Nina een tuin ook ‘wel leuk’, voor een uurtje. Vooral de oudste zou perfect kunnen aarden op een appartement, in de zetel met haar Ipad.

Maar net als bij eten, tafelmanieren en sport moet je kinderen soms een duwtje in de juiste richting geven. En daarom is de buitenspeeldag wel degelijk een buiten-gewoon goed idee. 🙂

Tuinkonijn

Wij wonen in een groot oud huis, oorspronkelijk een dokterswoning. Ik vind het een heel tof maar wel wat klassiek gebouw, en net daarom proberen we het een beetje modern en speels in te richten. Zo past het beter bij ons 😉 Ons nieuw oranje tuinkonijn is daar een mooi voorbeeld van. Het idee was om het tuinkonijn buiten aan de voordeur te plaatsen. Zo zou niemand nog twijfelen aan de inkom van de fotostudio.

Alleen weegt het konijn niet zo veel. “Mensen gaan dat zien staan van op straat, en voor je het weet is het weg.” Gek hoe snel een mens zich laat besmetten door onrust en angst. We hebben een hoge haag maar die groeit alleen in de zomer volledig toe. En ja, het is een opvallend ding.

Wat jammer eigenlijk dat we altijd onze spullen zo moeten beveiligen. Met beton zouden we het kunnen vastzetten of verzwaren. Maar voorlopig staat het dus in de gang, tot grote vreugde van de kinderen.

Een tuin

Jaren hebben we in het centrum van Gent gewoond. Bij mooi weer gingen we wandelen, of richting Blaarmeersen. Voor onze verhuis waarschuwden vele vrienden en familieleden ons. Een tuin daar heb je enorm veel werk en onderhoud aan, zeiden ze. En dat klopt natuurlijk. Toch zou ik voor geen haar meer terug willen. Gewoon gezellig met de kinderen spelen in de tuin, dat is genieten in het kwadraat.

Kindertuin

Vier jaar geleden kochten wij een oude dokterswoning. In tegenstelling tot veel andere huizen vind ik ons huis relatief goed gelegen. We hebben een grote achtertuin en verliezen niet te veel plaats vooraan. Aan de ene zijkant ligt de oprit waar wij onze wagens parkeren. Aan de andere kant was er destijds niet veel te beleven: een strook van vijf op vijf meter met alleen gras.

Ik zag het als een verloren ruimte, wat zonde is ook al hebben wij achteraan plaats genoeg. “Laten we daar onze schommel zetten, en later misschien een zandbak. Zo kan het een kinderhoekje worden.” Bijna iedereen vond mijn idee destijds ver gezocht. Iedere vrijstaande woning beschikt toch over zo een strook? En als je op het terras zit, dan zie je je kinderen niet spelen? Ze gaan daar zo afgezonderd zitten, zo ongezellig.

Maar ik ben koppig. Ieder jaar komen er spulletjes, van kippen en konijnen tot kabouters, en ondertussen is het een heerlijk kitscherige kindertuintje geworden. De kinderen vinden het er geweldig. En die ‘verloren ruimte’ is zo (bijna) het gezelligste stukje van onze tuin geworden .

 

Rapido

We zaten met een vrijgekomen lege ruimte in onze tuin, weet u nog? Ondertussen hadden we verschillende ideetjes, zoals een autobandschommel of een kamp van gevlochten struiken. Maar echt overtuigd waren Bob en ik niet tot we op bezoek waren bij Ideekids. In het midden van hun kantoor staan twee retro plooicaravans die dienen als vergaderruimte.

Cool. Lekker retro. In zo een caravan zouden de meisjes leuk kunnen spelen, met zo een bedje en tafeltje. Verder kan het ook dienen als pasruimte voor de zwemmers in de zomer. Ons oude tuinhuis zou dan vrijkomen voor het tuinmateriaal. En als TMVW of koning winter langskomen, dan vouwen we de caravan gewoon weer op.

Het plan was om uit te kijken en tweedehandssites in de gaten te houden. Geen maand verder vond ik er eentje in originele én goede staat. Gisteren trokken met het hele gezin naar Erpe Mere. De eigenaar was zo vriendelijk om ons “even” te tonen hoe je het ding open- en toe vouwt. Echt “rapid” is onze rapido niet. Met de vouwcaravan toeren zit er dus niet in. (Stiekem dacht ik: oef, want ik ben niet zo campingactig aangelegd.)

“Mama, mag ik deze avond al slapen in de carnaval? Toe?”
Neen Nina, nu is het toe koud. Deze zomer mag je eens slapen in de ca-ra-van.
“Toe. Ik ga me warm kleden. Ik wil nu al in de carnaval.”

🙂

Schaduwhoekje

Een deel van onze tuin is eigendom van de watermaatschappij TMVW. Diep in de grond loopt er een grote hogedrukleiding. Het stuk grond moet dus vrij blijven, zodat ze er bij een problemen gemakkelijk kunnen aan werken. Toen wij het huis kochten stond er op “hun” stuk een oude serre, waar de (vorige) eigenares haar katten in onderbracht. Anderhalf jaar geleden stonden er plots 2 medewerkers van TMVW voor de deur. Bleek dat wij 50 euro moesten betalen voor die leegstaande serre. Gedoogbeleid, noemden ze het.

Ondertussen is TMVW al drie keer langs geweest, om “de situatie te beoordelen.” Die serre stond onder de bomen, in de schaduw, waar wij ze vooral gebruikte om ons tuingerief in te dumpen. Ik was absoluut niet bereid om 50 euro te betalen voor een rommelkot. De eerste “ambtenaren” zagen het probleem niet. “Bij storingen aan de leiding kunnen we die serre nog ontmantelen”, zeiden ze. Maanden later kwam er weer iemand langs, en dan nog eens. Nu weten we dus ook weer waarom de prijs van het water zo hoog staat. De constructie bleek een probleem.

Ons eerste plan was om de serre gewoon af te breken maar we genieten sinds dit jaar zo van onze zelfgekweekte groenten dat Bob toch in de verleiding kwam onze tuinbouwactiviteiten uit te breiden. Maar dan moest de serre wel in de zon komen te staan. Dit weekend was het zover. Met de hulp van 2 goede vrienden werd de serre afgebroken. Er is ook al een plaatsje gevonden waar ze heen mag. Daarmee is al een groot stuk van het probleem opgelost.

Alleen staat er nog een 2 meter hoge haag in de weg. Deze week moeten we nog een manier vinden om de metalen constructie over de haag te krijgen, want de oude serre demonteren is niet haalbaar en door het poortje kan ze niet. Tweede issue is de vrijgekomen ruimte. Negen op vijf meter grond, in de schaduw: wat kunnen we er mee doen? Een kinderhoek met schommel en zandbak hebben we al. Ons terras is ook echt groot genoeg. Gras gaat er niet groeien, door het tekort aan zonlicht. Maar et stuk zo laten, vind ik ook zonde. Heeft er iemand van jullie goed suggesties?

Egel

Er woont een egel in onze tuin. Het  beest woont in de haag en valt onze kippen aan. Aaibaar is hij natuurlijk niet, en toch blijf ik hem schattig vinden.

Vuilnisbak

Misschien ligt het aan ons, maar mijn meisjes (en hun vriendjes) maken op een namiddag veel vuil en veel afval. Een koekje, een drankje, een snoepje, een ijsje, … Ik vind dat kinderen zelf hun rommel moeten opkuisen. Maar als ze telkens op hun blote voeten binnen de vuilnisbak zoeken, ben ik er aan voor de moeite. Dus zocht ik online naar een leuke afvalemmer en vond ik dit gele exemplaar. Kruizinga.be, 50 euro.

 

Home swap

Huisruil, het idee spreekt me al lang aan en niet alleen om financiële redenen. Ik vind het gewoon zo zonde om ons huis in de zomer voor een lange periode achter te laten. En hotels zijn leuk maar ergens “wonen” lijkt me gemakkelijker en authentieker. Maar hoe begin je aan zo een huisruil? Ik dacht eerst aan taxistop maar op hun site zag ik de bomen door het bos niet. Ok, het is leuk om een uitgebreid aanbod te hebben maar te veel is ook iets. Pagina’s vol kleine sleutel-op-de-deur huisje in America, in een of andere woonwijk: dat is nu niet meteen waar ik naar op zoek ben. Vliegen met vijf blijft hoe dan ook kostelijk. Het moet een beetje de moeite zijn.

En zo kwam ik terecht bij Love Home Swap. De site en het aanbod spraken me direct aan, én de eerste maand is gratis. Met een beetje geluk vind ik in die periode wel een paar kandidaten. Maar het eerste wat ik moest doen, was foto’s maken van ons eigen huis. Dat zou niet moeilijk moeten zijn maar het is vakantie, ook voor mijn poetsvrouw. De kinderen spelen, de hele dag overal. Alleen in de tuin lag het al vol speelgoed, fietsen, schoenen, ballen, handdoeken, enz.

Tja, een mens moet er iets voor over hebben. Les 1: home swappen vraagt tijd, in tegenstelling tot hotel boeken (dat kan ik echt heel snel). Ik schreef ons in, en zocht ook meteen zelf contact met een reeks mooie huizen. Geluk moet je een beetje afdwingen. Wachten is zelden een goede strategie. Een kwartier later kreeg ik al een antwoord terug. Ze waren geïnteresseerd. Joehoeee ! Ok het is niet voor meteen maar ik voelde toch golf van puberale opwindingen. Les 2: Home swappen is spannend. Het lijkt een beetje op daten. Je moet jezelf (of eerder je huis) een beetje verkopen en dan maar hopen dat je “touche” hebt.

Ondertussen hebben we al 3 positieve reacties, waarvan ik twee echt goed zie zitten: eentje uit America en eentje uit Kenya. Wordt vervolgd …

Vijver

Met man en macht hebben we het water opnieuw blauw gekregen. Om maar te zeggen: wij zijn er klaar. Waar blijft de zomer nu?

Adel aan de top

Clichés maken het leven gemakkelijk, aldus psychologen. Ze geven je de mogelijkheid om grote groepen mensen op voorhand te beoordelen (en vaak ook veroordelen). Volgens mij maken ze je vooral lui. Stereotypen weerleggen, altijd interessant. En vandaag wil ik het voor de verandering eens niet hebben over migranten of kansarmen, wel in tegendeel.

De mama (een vriendin) van een communicantje mailde me vorig week. Haar dochter zou graag foto’s laten maken tussen bloemen. Klonk goed maar waar vind je in deze periode van het jaar een mooie bloementuin? Op verschillende rotondes staan wel veel narcissen maar dat is niet meteen de ideale plaats voor een fotoshoot. Dankzij Google kwam ik vrij snel uit bij het Park van Beervelde, dat is niet zo ver voor mij. En op de foto’s kon ik al zien dat het een prachtige tuin is. Ze organiseren open tuindagen maar verder staat het park eigenlijk niet open voor publiek. Het prachtige huis is immers bewoond en die mensen hebben natuurlijk geen behoefte aan wandelaars (en fotografen) in hun achtertuin.

Vragen staat vrij, is mijn devies. Wie niet waagt… Dus mailde ik naar het algemene adres op de site. Vrij snel kreeg ik een antwoord van de “kasteel”heer zelf. Een man van adel, zo las ik online. De mail was heel erg vriendelijk, en hartelijk. Geen formele standaardzinnen, gewoon vlot en hartelijk. Dat het eigenlijk voorbehouden was voor kinderen van de gemeente maar dat ik mocht bellen bij aankomst. Zo gezegd, zo gedaan. Het is echt een prachtige tuin, niet te afgelekt maar buitengewoon groot en natuurlijk. De zon scheen, mijn gezelschap was enthousiast.

Ik heb Renauld de (met kleine d) achteraf nog eens gemaild, om hem te bedanken. Echt top, vind ik zowel hem als de locatie. Foto’s volgen (na de communie) 😉

Pimp it

Trampolines, het zijn erg leuke maar verschrikkelijk lelijke dingen. Vooral die berschermwanden storen mij maar kom: veiligheid is belangrijker.

Vandaag botste ik toevallig op kleurrijke bloemenkransen. 1 euro voor 2 meter. Hippe moeders hangen dat aan hun fietsstuur, en wat Alex Agnex ook mag zeggen: ik vind dat best tof. Ok, het is fake maar alle middelen zijn goed om onze grijze en saaie wereld een beetje op te fleuren.

Mijn chopperfiets valt al genoeg op maar ik vond het wel een creatieve oplossing voor ons trampoline. Mijn meisjes waren alvast enthousiast.

De lente

Een beetje zon kan zo veel deugd doen. Lekker buiten spelen, frisse neus en vuile handen: een echte aanrader.