Turnen

Door haar klompvoetjes kan Manou  niet zo goed snel lopen. En Nina is op motorisch vlak ook niet meteen een groot talent, om nog maar te zwijgen over Flo. Turnen leek mij dus niet meteen iets voor hen. Een beetje te klassiek, prestatiegericht en competitief, dacht ik. Maar in mijn zoektocht naar een nieuwe naschoolse activiteit ontdekte ik toch een paar niet te onderschatten voordelen: er is plaats, Manou en Nina kunnen hetzelfde uur les volgen, het is betaalbaar, vlakbij én we mochten een lesje gratis proefdraaien.

In de gang al werd Nina bijna platgekust door een paar oud-kleuterklasgenootjes. Wat leuk dat Nina ook komt. De les was nog  niet begonnen en Nina had dus al beslist: ik wil turnen. Ook Manou kwam een paar vriendinnetjes tegen. Oostakker is op dat vlak toch een beetje een dorp. Je komt overaal dezelfde mensen tegen. Manou is erg lening, en bovendien zo een typisch meisje dat altijd en overal handstand of rad doet. Of ze geen zin had om na het uurtje basisturnen ook nog airtrack te volgen?

Airwat? Ik geef toe dat ik het ook heb moeten googelen. Het airtrackgroepje is kleiner en et niveau ligt dus iets honger. Radslag, overslag, handstand, flikflak en nog van die toestanden. Met blozende wangen zag ik Manou het beste van zichzelf geven. Als ze het leuk vinden kan ik daar moeilijk tegen zijn, nietwaar?

‘Ik wil ook turnen.’ Vorig jaar twijfelde ik nog over volledige schooldagen, laat staan dat ik nagedacht heb over een naschoolse hobby voor onze kleine kapoen. Iedere nieuwe activiteit gaat ook altijd gepaard met een heel gedoe. Dan moet ik de begeleiders briefen over haar epilepsie en over de noodmedicatie. Overbescherming is gemakkelijker, maar ook gevaarlijker. En besloot ik het toch een kans te geven.  Tussen ons, ik zag haar niet meteen in de rij lopen of koprollen, letterlijk en figuurlijk. Maar ik kreeg ongelijk want ze deed het geweldig, en met haar stralende glimlach pakte ze de juffen helemaal in.

Woensdag wordt dus turndag voor het hele gezin. Alle hup 😉

Turn-schoenen

“Gelieve uw kleuter gemakkelijke kleren en schoenen aan de trekken de dagen dat het turnles is”, zo staat er in het schoolreglement. Broekkousen, kruippakjes of schoenen met hakjes lijken mij inderdaad niet zo gebruiksvriendelijk voor kleuterjuffen. Zelf ben ik ook een grote voorstander van gemakkelijke outfits zoals schoenen zonder veters en kleren zonder strijkwerk.

Toch hebben we nu een meningsverschil. Kijk: de school van Flo (en Nina)s is aan het verbouwen. De speelplaats is oud, vol putten, gras en aarde. Er is voorlopig ook geen afdak. Op zich vind ik dat allemaal niet zo erg. Kinderen (ook kleuters) kunnen tegen een stootje. Een beetje water of modder daar worden ze groot van, zolang ze er op gekleed zijn. Maar op maandag en vrijdag is het turnles en dan moeten de kleuters in turnpantoffels of sportschoenen naar school komen.

Ik ben niet tegen sportschoenen, ook al vind ik ze een beetje Johnny. Maar geef toe: adidassen zijn niet meteen geschikt om te spelen in de sneeuw of in de regen. En ook Flo’s puma’s lopen meteen in. Bij slecht weer kies ik voor lederen bottines of sneeuwboten. Mag niet, is mij nu voor de zoveelste keer gezegd.

Sportschoenen meegeven zien ze op school ook niet zitten want er is natuurlijk geen tijd om 26 kleuters even snel om te kleden. Of ze niet op haar kousen mag turnen? “Zonder sportschoenen kan Flo niet op het klimrek.”

Tja. Ik zou kunnen zeggen dat ik extra bezorgd ben om Flo, en dat ik nu al zo veel zorgen aan mijn hoofd heb. Maar eerlijk: ik ben het gewoon niet eens met die sportschoenregel. We praten hier over de turnles, voor het eerste kleuterklasje, kinderen van 3 jaar. Zucht. En zo heb ik dus weer een reden om te hunkeren naar de zomer.