Turn-schoenen

“Gelieve uw kleuter gemakkelijke kleren en schoenen aan de trekken de dagen dat het turnles is”, zo staat er in het schoolreglement. Broekkousen, kruippakjes of schoenen met hakjes lijken mij inderdaad niet zo gebruiksvriendelijk voor kleuterjuffen. Zelf ben ik ook een grote voorstander van gemakkelijke outfits zoals schoenen zonder veters en kleren zonder strijkwerk.

Toch hebben we nu een meningsverschil. Kijk: de school van Flo (en Nina)s is aan het verbouwen. De speelplaats is oud, vol putten, gras en aarde. Er is voorlopig ook geen afdak. Op zich vind ik dat allemaal niet zo erg. Kinderen (ook kleuters) kunnen tegen een stootje. Een beetje water of modder daar worden ze groot van, zolang ze er op gekleed zijn. Maar op maandag en vrijdag is het turnles en dan moeten de kleuters in turnpantoffels of sportschoenen naar school komen.

Ik ben niet tegen sportschoenen, ook al vind ik ze een beetje Johnny. Maar geef toe: adidassen zijn niet meteen geschikt om te spelen in de sneeuw of in de regen. En ook Flo’s puma’s lopen meteen in. Bij slecht weer kies ik voor lederen bottines of sneeuwboten. Mag niet, is mij nu voor de zoveelste keer gezegd.

Sportschoenen meegeven zien ze op school ook niet zitten want er is natuurlijk geen tijd om 26 kleuters even snel om te kleden. Of ze niet op haar kousen mag turnen? “Zonder sportschoenen kan Flo niet op het klimrek.”

Tja. Ik zou kunnen zeggen dat ik extra bezorgd ben om Flo, en dat ik nu al zo veel zorgen aan mijn hoofd heb. Maar eerlijk: ik ben het gewoon niet eens met die sportschoenregel. We praten hier over de turnles, voor het eerste kleuterklasje, kinderen van 3 jaar. Zucht. En zo heb ik dus weer een reden om te hunkeren naar de zomer.

 

Lichamelijke opvoeding

Manou had een goed rapport. Ik ben erg trots op haar want het was geen gemakkelijke periode.

Toch is er dat detail. Turnen: technisch geeft de turnjuf haar twee voldoendes en één onvoldoende. Manou’s inzet is wel goed, zeer goed zelfs. Kijk: dat kan ik nu echt moeilijk begrijpen. Manou is geboren met klompvoetjes en is hierdoor motorisch een stuk minder sterk. De juf weet dat.

Hoe kan een kind van zes jaar “zeer goed haar best doen” en toch “onvoldoende” krijgen voor turnen?

En dan is er ook nog het zwemmen. In de zwemles (op woensdag) haalden ze, tegen mijn verwachtigen, 500 meter. En op school zit ze op het niveau: zwemmen met een plankje = voldoende. Dat verschil is toch immens?

“Het is maar turnen”, hoor ik mensen zeggen. “Maak u daar niet druk over.” Persoonlijk vind ik turnen helemaal niet minderwaardig, en dus ook niet minder belangrijk. Bovendien begrijp ik het gewoon echt niet.

Morgen is het oudercontact maar dat is naturlijk met de gewone juf. Moet ik haar daar over aanspreken of zou ik beter rechstreeks naar de turnjuf stappen?