De Winterefteling

Ik geloof in sprookjes, of toch zeker in die van De Efteling. Want eigenlijk ben ik geen echte pretparkfan. Ons laatste bezoek aan Plopsa Indoor bezorgt me nog steeds nachtmerries. Eindeloze rijen vol jengelende kleuters in combinatie met doordrammuziek en slechte akoestiek, onsmakelijke frieten, bergen afval, vuile toiletten en heel veel gestreste ouders: mij zie je daar echt nooit meer terug. Ik moet toegeven dat het in De Panne op een doordeweekse mooie meidag kan meevallen, maar gezien mijn kinderen nu schoolplichtig zijn, zit dat er ook niet meer in.

De Efteling en Studio 100 hebben nochtans veel gemeen: een pretpark met eigen fantasiefiguurtjes, bijhorende televisieshows en merchandising. Een totaalconcept quoi. En ik heb niets tegen Studio 100. Alleen vind ik de Efteling veel beter, stijlvoller, sfeervoller, meer afwisseling en oog voor detail. Een mooi voorbeeld hiervan is Olle Bolle Gijs. Dankzij ‘papier hier’ is het hele pretpark volledig afvalvrij. Kinderen willen zo graag iets in de vuilnisbak gooien dat ze zelfs natte boombaadjes gaan verzamelen.

Ook het hotel in het park is af. De 3D-tv aan de receptie, het restaurant met speelhoek, verschillende eetshifts zodat je nooit het gevoel hebt dat het druk is, het speelgoedmuisje tussen de bedden, het opstapje voor kinderen aan de wasbak: het zijn deze kleine extraatje die het verschil maken. Ook het concept van de ‘Winter’-Efteling is goed gevonden: de (valse) sneeuw, de vele kerstlichtjes en kampvuurtjes toverden onze regenachtige dag om in niets dan sfeer en gezelligheid. Je moet er maar opkomen. En dan is er nog Villa Pardoes natuurlijk, voor het geval jullie dit prachtige initiatief niet zouden kennen.

Zaterdag was heerlijk rustig. Flo wou het liefst overal blijven zitten, en dat kon tot ik duizelig werd. Zondag hadden we iets minder geluk. Helemaal in de ban van de sprookjes hebben we onze route bovendien slecht uitgestippeld. Dankzij de Efteling-app kan je namelijk checken waar hoe veel volk staat en de rustige attracties eerst doen. Dat was buiten onze meisjes gerekend die kost wat kost toch eerst het labyrint wilden uitproberen. En zo hebben we dus toch een paar keer lang in de rij gestaan.

The Efteling rules! Volgende jaar gaan we er zeker terug op hotel, met of zonder kinderen 😉

Het gaat pijn doen

We hebben meer dan genoeg speelgoed, en daarom brengt de Sint dit jaar eens iets anders. Omdat er hier nog drie gelovers wonen, kunnen we moeilijk niets geven. Daarvoor vind ik de magie van Sinterklaas en het schoentje echt te leuk. Maar de lieve Sint is innovatief en brengt ook doe-geschenkjes, wist ik hen wijs te maken. Samen naar de cinema, een leuke uitstap of meter worden van een asielpaard: het kan allemaal. We moeten hem gewoon een lieve brief schrijven en het goed uitleggen. Zwarte Piet zal bovendien blij zijn want doe-geschenkjes wegen een stuk minder dan echte pakjes.

De dames waren snel overtuigd, tot deze week maar liefst vijf Sinterklaas-reclamefolders in de brievenbus zaten. ‘We kijken alleen maar hoor. En kijken mag toch he?’

Natuurlijk gaan ze wel hun schoen zetten, en gaan ze dus toch iets krijgen: iets functioneel misschien zoals een leuk boek of een nieuwe brooddoos, en snoep. Maar ik moet natuurlijk ook nog een paar echte doe-geschenken vinden. Dat blijkt niet zo gemakkelijk te zijn als verwacht. Ok, een cinemabon is leuk maar niet bijzonder origineel. Verder dacht ik ook aan een weekendje naar de Efteling maar dat kost blijkbaar als snel 500 euro voor één nachtje, en dat is nu toch een beetje boven mijn doorsnee Sinterklaasbudget. Een show van Studio 100 is ook al zo duur.

Flo gaat bovendien (eindelijk, ja ik weet het, het is genant) haar verzameling tuutjes afgeven. Al maanden probeer ik haar voor te bereiden: als jij zonder tuutje slaapt dan krijg je een heel groot en leuk geschenk. Een spectaculair doe-geschenk voor een vierjarige is natuurlijk wel een stuk moeilijker te vinden dan een grote doos speelgoed. Het moet ook nog allemaal een beetje geloofwaardig blijven, zeker voor de oudere zussen. Zelfgemaakte bonnen of pizza-avondjes voor tv zijn dus niet meteen een optie.

Kennen jullie nog leuke uitstap- of doe-ideetjes die zouden passen in het concept?

You are my wild

Aan leuke en gemakkelijke fotoprojecten doe ik graag mee. En de titel ‘you are my wild’ vind ik bovendien erg mooi.

Hierbij dus nog een paar zomerkiekjes, weliswaar opnieuw gemaakt met mijn Samsung gsm-camera. Zou ik als fotograaf niet beter een echt fototoestel gebruiken? Zeker. Maar naast fotograaf ben ik ook een beetje een luie moeder, zo eentje die tien keer per dag haar planning omgooit, die drie kinderen al genoeg gesleur vindt, die niet gelooft in buggy’s of rugzakken of handtassen. Meestal stop ik gewoon een briefje van 10 euro en mijn gsm in mijn zak. Meer heb ik niet nodig. Eigenlijk wil ik vooral vrij zijn, zodat ik samen met mijn kinderen kan dollen, rennen, klimmen, rollen en springen en dat alles zonder te moeten letten op een fototas vol duur materiaal.

Deze beelden heb ik gemaakt op de prachtige speeltuin in Destelbergen, vlak achter het stadhuis. Vergeet Puyenbroek of de speeltuin van de Blaarmeersen. Dit is een veel leukere plek.

Flemish food fest

DOK is een leuke plek, zowel voor ouders als voor kinderen. Op fietsafstand van ons huis wat ik toch zie als een belangrijk voordeel. En lekker eten, iets nieuws proberen en ons laten verrassen, dat zien wij altijd zitten. Het Flemisch food fest sprak ons meteen aan ook al was het lang onduidelijk of ze ook een vegetarisch aanbod zouden serveren.

En het was gisteren heel gezellig. Net iets te hip en een beetje m’a tu vu maar toch erg sfeervol. Alleen spijtig dat je op een food fest bijna moet vechten om aan eten te geraken. De organisatie wist nochtans op voorhand hoeveel mensen er zouden opdagen gezien het event uitverkocht was. Anderhalf uur aanschuiven en dan toch nog moeten duwen en trekken en wringen voor een minihamburgertje, laten we zeggen dat ik het vrij snel heb opgegeven. Niet het eten maar wel een leuke oude paardenmolen werd dus het hoogtepunt van de dag.

De kinderen overleefden op chips en koeken, de volwassenen op alcohol. Tenen vol zand en rode schouders, spelende kinderen en lachende ouders en veel gekende gezichten. Zelfs de zon kwam uiteindelijk opdagen. Mij hoor je niet klagen. Volgend jaar zorg ik gewoon voor een goed gevulde brooddoos 😉

Staycation

Thuisblijven is trendy las ik deze week in de krant. Nieuw vind ik dat eigenlijk niet. Bij mooi weer blijf ik ook het liefst thuis. Bovendien is er hier tijdens de zomervakantie vanalles te beleven, van Gentse Feesten tot Dok, van bloemenverkoop op het strand tot een leuke bbq met vrienden. Reizen naar de zon (of de bergen) is leuker (en goedkoper) in de winter, als het hier toch koud en nat is.

Thuisblijven betekent niet dat we ons hier opsluiten. Integendeel. Om een beetje inspiratie op te doen, maakte ik een paar maanden geleden een zomerinpiratielijst met allerhande tips.

Hierbij een bijgewerkte en aangevuld e versie:

– Kamperen in de tuin, type Bruin in de tuin is al gepland
– Een weekje naar zee, want een daguitstap is zottewerk met die wegenwerken
– Naar de dierentuin met de trein en een pretpark Eigenlijk hou ik niet zo van pretparken. Marry Maalter gaan we zeker bezoeken, al is het maar omdat ik reeds kaarten kocht via groupon. En Boudewijnpark vind ik ook nog te doen al gaan daar ook veel scoutsgroepen en speelpleinwerkingen heen.
– Een kindertoneelstuk meepikken tijdens de Gentse Feesten
– Gentse feesten = batakamp en kermis en straattoneel en de springkastelen aan het zuid
– Fotoshoot in de duinen
– Naar de cinema
– Vriendinnetjes die blijven slapen
– Fietsen naar Zwijnaarde en terug, of naar Lovendegem of gewoon een lange fietstocht
– Brood bakken
– Knutselen met papier macher, dat wil ik al zo lang doen
– Een stopmotion maken
– Ritje met de brommer, een kind per keer wel te verstaan Dat mag tegenwoordig niet meer 😦
– Ieder zijn verwendag waarin ze alles zelf mogen kiezen
– Technolopis
– Nachtje Brussel en een bezoek aan de zuidmarkt
– Elk om beurt eens bij mama slapen
– Een weekendje met een ‘rijdend huis’ naar de Ardennen (met tip!)
– Een pingpong-wedstrijd, met beker en al
– Zelf standje hebben op een rommelmarkt
– Pic nic’en in het bos en een kamp bouwen (doen we nu al regelmatig)
– Dinotentoonstelling in Brussel (of zouden ze nog te jong zijn?)
– Zelf bootjes varen in Gent (of ergens anders)
– Blotevoetenpad in zutendaal (zijn ze nog wat jong voor denk ik)
– Pyjama-tv dag (bij slecht weer)
– Groot canvasdoek schilderen in de tuin
– Gaan eten op restaurant (vinden ze altijd leuk)
– Papieren bloemen verkopen op het strand
– Bezoek aan het werk van mama, aan de redactie en drukkerij
– Festival meepikken zoals Sfinks (gratis dit jaar)
-Gezelschapspeldag
– Uitstapje met trein of bus
– Grime, een dag als tijger of prinses 😉
– Een voorstelling van de Zomer van Antwerpen, en dan een nachtje in het Nulsterrenpension
– Een actieve boerderij bezoeken Hebben we al gedaan

Suggesties zijn natuurlijk nog steeds welkom.
Op 1 juli print ik mijn lijst uit. Ik besef wel dat we onmogelijk alles kunnen doen, zo tussen het werk , de kampen en de spontane zwemnamiddagen en bbq’s door. Daarom mag iedereen zijn top 5 uitkiezen en daar beginnen we alvast mee 😉

Lekker bio

Vorige week draaiden Bob en ik een videofilmpje op een bioboerderij in Lovendegem. Bij aankomst had ik meteen spijt dat de kinderen er niet bij waren. Niet dat werken in hun bijzijn een optie is maar een actieve boerderij bezoeken leek me een leuke ervaring. Toevallig hield de buurman het volgende weekend zijn opendeurdag. En dus trokken wij zondagvoormiddag met het hele gezin naar de bioboerderij De Zwaluw.

Koeien, schapen, varkens, lama’s, paardjes, konijnen, cavia’s: in De Zwaluw loopt een bonte verzameling diertjes. Ze kweken bovendien ook biogroenten. We kregen een leerrijke rondleiding van een jonge enthousiaste boer en achteraf genoten we van een heerlijk bioijsje. Heel gezellig.

Als veggie eet ik sowieso meer groenten en kom ik vanzelf al gemakkelijker eens in een biowinkel. Toen wij nog in het centrum woonden namen we zelfs even een abonnement op een pakket biogroenten. Eerlijk: bio is niet altijd lekkerder. En het is ook duurder. Ik zie de bomen ook niet meer door het bos van al die labels. Maar de rondleiding maakte me opnieuw bewust van het belang van bio. Eigenlijk is bio gewoon eerlijk. Meer niet. Koeien die gras eten in plaats van afval, dieren die alleen antibiotica krijgen als ze ziek zijn, fruit dat rijpt aan de boom en niet in diepvriezers.

De Zwaluw is een heerlijke plaats met lekker eten en lieve mensen. Jammer dat er in onze buurt zo geen boerderij bestaat. We zouden er goede klanten worden. Maar als we in de omgeving zijn of deze zomer een fietstochtje plannen, gaan we zeker nog eens langs.

Zeepkistenrace

“Hebben jullie geen zin om …”

Ja! Natuurlijk!

Op een paar uitzonderingen (na zoals discotheken) zeggen wij altijd ja. Meestal zitten we trouwens in het organiserend comité, alsof we het nog niet druk genoeg hebben. Het is sterker dan onszelf, denk ik. Niet te veel nadenken over de praktische bezwaren of  het bijkomende werk. Gewoon heerlijk enthousiast zijn. Toch vind ik vaak nog leuker als anderen ons op sleeptouw nemen.

Of we geen zin hadden om mee te doen aan een zeepkistenrace? Een wijkfeest van Bobs beste vrienden, veel mensen kennen wij daar  niet. En zo een zeepkist hebben hier niet meteen liggen. Toch zeiden we snel ja. Het is eens iets anders. De kinderen gaan het vast leuk vinden.

De mannen maakten het zichzelf gemakkelijk en gingen op zoek naar een tweedehands zeepkist. Online vind een mens alles. We hebben al twee basisstructuren, een team meisjes en een team jongens. Nu is het gewoon een kwestie van een beetje creatief uit de hoek te komen, en misschien op voorhand iets te doen aan mijn conditie. Kwestie dat mijn hart de dag van de race niet uit mijn lijf springt 😉

Winterdroom

Kerstavond mocht wel iets bijzonders worden ook al stond er geen familiefeest op het programma.

Dus besloten we om de avond te beginnen op Winterdroom, een soort kerstkermis met schaatspiste. Vorig jaar vond ik het er veel te druk om te schaatsen. Maar op kerstavond zou het rustiger zijn, dacht ik, zonder Chirogroepjes of tienerbendes.

Wat een geweldig plan. De piste was zo goed als leeg, wat handig is als je verschillende beginnelingen tegelijk moet begeleiden. Winterdroom is een aanraden op kerstavond (alhoewel, als jullie nu allemaal hetzelfde doen, is het gedaan met de rust ;-)). Het plan was om te schaatsen met Manou en Nina, terwijl Bob op Flo zou letten. Alleen jammer dat de schaatspiste een beetje gesmolten was en ieder val dus gepaard ging met een koude douche. De volgende keer trekken we onze skibroeken aan. 🙂

Zowel manou en Nina vonden het aanvankelijk moeilijk, ondanks onze schattige pinguïn. Maar de mooie lichtjes en de vrolijke kerstmuziek maakten veel goed. En dan wou Flo toch ook ABSOLUUT op het ijs. Leuk dat ze het vond (mijn rug iets minder). Volgend jaar gaan ze dus allemaal schaatsen, al moet ik dan misschien toch een extra begeleider voorzien 😉

DOK-strand

Onder een prachtige blauwe hemel sloot DOK-strand het zomerseizoen af. Een vals strand in het midden van de stad, het idee sprak me aanvankelijk totaal niet aan. In Brussel, Antwerpen of Parijs heb ik ook niet de ambitie op kost wat kost “op het strand” te willen zitten.

Maar DOK-strand is gewoon een super gezellige openlucht café-restaurant voor Gentse (beetje) alternatieve dertigers en hun kinderen. Op een vrije zondag vind ik het er heerlijk vertoeven. Beetje rommelmarkten, een glaasje drinken met de vrienden terwijl de kinderen spelen op het strand: dat is voor mij nu eens echt genieten van het leven.

Harry malter

Enkele maanden geleden kocht ik via Groupon vijf toegangstickets voor Harry Malter, aan 6 euro per persoon. Dat zou deze zomervakantie wel eens van pas komen, dacht ik. Maar de vakantietijd vloog voorbij en zondag vervielen de bons. We moesten en zouden zondag dus naar Harry Malter gaan. Grouponstress noemt mijn man het 😉

Het park heeft niet zo een goede reputatie. Het zou oud, vuil en dieronvriendelijk zijn. Maar het is vlakbij en de combinatie park, dieren en speeltuin trekt mij wel aan. Ik vind Harry Malter bovendien betaalbaar, zeker met Groupon (of op woensdag) en zeker in vergelijking met Plopsa. We gingen en zagen veel leuke dieren, van dichtbij. Aapjes, stinkdieren, hangbuikvarkentjes, papegaaien, stokstaartjes en nog zo een paar rare wezens.

En dan waren er bootjes, een oude molen, een rit in de huifkar, een circusvoorstelling én een rit op de rug van een echte kameel. Nergens hebben we lang moeten aanschuiven. Heerlijk. We hebben veel gelachen en de kinderen kregen er maar geen genoeg van. Ja, het park is dringend toe aan een vers likje verf maar dat kon onze pret niet bederven. Volgend jaar gaan we zeker terug. Ik kijk er nu al naar uit.

Boerderijklas

Drie dagen en twee nachten zit Manou op de boerderij. Spannend vind ik het. Manou gaat regelmatig bij familie slapen, maar dat is anders. Nu zal ze drie dagen haar plan moeten trekken, in een grote groep. Manou is emotioneel nog erg jong. Op het einde van een schooldag is ze meestal doodmoe.

Gelukkig heeft ze één heel goede vriendin. De meisjes hangen erg aan elkaar en zullen vast veel steun hebben aan elkaar. Dat scheelt. Een klasgenootje mocht niet meer van haar ouders. Pijnlijk en zo ontzettend zonde, als je het mij vraagt.

Ondertussen genieten de twee andere meisje van de extra aandacht. Morgen is het gedaan met de leute 😉