Gezond

‘Zin om deze week iets te gaan eten?’, sms ik haar.
‘Graag maar ik ben aan het detoxen.’, antwoordt ze.
‘ Zonder wijn kan ook gezellig zijn.’
‘ Detoxen = geen alcohol, geen koolhydraten, geen suiker, geen varkens of rundsvlees. Alleen kip, vis, groenten en water.’
‘Owkee. Volgende week anders?’

Twee dagen later bots ik op een discussie op facebook, over verjaardagfeestjes op school en bijhorende traktaties.
‘ Vinden jullie het dan niet minstens even erg dat die kinders dus om de haverklap pannekoekenbak / ijscremegedoe / cupcakeslag / cake / snoep krijgen op school. Ik hoor mijn collega’s regelmatig verzuchten dat het minstens elke week wel iets is en dan gaat mijn haar al recht omhoog staan.’

Iedere week? Slik.

De meeste van mijn vrienden zien mij als ‘An de vegetariër’, An die zo mager is omdat ze altijd gezond (tot heel gezond) eet. En toch kan ik mij moeilijk vinden in bovenstaande gezondsheidsverhalen. Begrijp me niet verkeerd: ik heb niets tegen suikervrije koekjes of koolhydratenarme diëten. Vrijheid blijheid. Ik schrijf er gewoon over omdat de discussie me aan het denken zette.

Mijn kinderen eten dagelijks koeken, en snoep. Ze drinken geen frisdrank, gewoon omdat ze dat niet lusten, maar wel liters chocomelk (soya, enkel en alleen omdat Manou intolerant is). Wat is er trouwens mis met choco? Bij ons op school is chocopasta op de boterham verboden en dus eten ze speculaaspasta, maar echt beter is dat volgens mij niet. Ik lunch iedere dag met een belegd broodje, met kaas. En een avond op twee kies ik voor pasta. En een keer per week trakteer ik mezelf op een rijsttaartje.

Ik drink net iets te veel alcohol en zeker te veel lightfrisdranken met cafeïne. Maar verder zie ik mezelf ook als een gezond meisje dame. Wat is er nu ook weer mis met koolhydraten? Die geven je toch energie? Dat heb ik nodig. En mijn kinderen eten zoals ik vroeger, en zoals veel kinderen: zoet, vettig en voorspelbaar. Ik maak me daar weinig zorgen over. Hoe waren we zelf? Zolang ze blijven proeven zullen ze zelf wel inzien dat het leven meer is dan cornflakes, choco en chips.

Maar misschien ben ik naïef en kweek ik onbewust obese suikerverslaafden 😉

Brooddoos

Wat steken jullie nog allemaal in de schoolbrooddoos? Ik probeer er variatie in te steken maar dat lukt niet iedere dag even goed.

Boterhammen natuurlijk, of sandwiches.
Heel af en toe een koude pannenkoek, dat vinden ze heerlijk.
Met choco of speculaas of confituur, want vlees dat een halve dag in de klas ligt te gisten vertrouw ik niet.
Kaas steek als rolletje of een babybel. En cornflakes, als snoepje.
Of nootjes en olijven. En Zwan-worstjes vinden ze ook altijd leuk en daar zit toch niet veel vlees in 😉

En jullie? Nog tips?

Lekker bio

Vorige week draaiden Bob en ik een videofilmpje op een bioboerderij in Lovendegem. Bij aankomst had ik meteen spijt dat de kinderen er niet bij waren. Niet dat werken in hun bijzijn een optie is maar een actieve boerderij bezoeken leek me een leuke ervaring. Toevallig hield de buurman het volgende weekend zijn opendeurdag. En dus trokken wij zondagvoormiddag met het hele gezin naar de bioboerderij De Zwaluw.

Koeien, schapen, varkens, lama’s, paardjes, konijnen, cavia’s: in De Zwaluw loopt een bonte verzameling diertjes. Ze kweken bovendien ook biogroenten. We kregen een leerrijke rondleiding van een jonge enthousiaste boer en achteraf genoten we van een heerlijk bioijsje. Heel gezellig.

Als veggie eet ik sowieso meer groenten en kom ik vanzelf al gemakkelijker eens in een biowinkel. Toen wij nog in het centrum woonden namen we zelfs even een abonnement op een pakket biogroenten. Eerlijk: bio is niet altijd lekkerder. En het is ook duurder. Ik zie de bomen ook niet meer door het bos van al die labels. Maar de rondleiding maakte me opnieuw bewust van het belang van bio. Eigenlijk is bio gewoon eerlijk. Meer niet. Koeien die gras eten in plaats van afval, dieren die alleen antibiotica krijgen als ze ziek zijn, fruit dat rijpt aan de boom en niet in diepvriezers.

De Zwaluw is een heerlijke plaats met lekker eten en lieve mensen. Jammer dat er in onze buurt zo geen boerderij bestaat. We zouden er goede klanten worden. Maar als we in de omgeving zijn of deze zomer een fietstochtje plannen, gaan we zeker nog eens langs.

2 maanden

Flo is vandaag precies 2 maanden aanvalvrij. Om dit wonder te vieren, trok ik deze ochtend heel vroeg met haar naar het UZ. Op het programma stond een EEG en een consult met de neuroloog.

Nieuwsupdate:

Het spook Lennox Gastaut komt steeds minder ter sprake. De EEG zag er goed uit en dat is heel erg goed nieuws. Het lijkt dus aannemelijker dat Flo geen neurologische maar wel een stofwisselings- of metabole aandoening heeft.

Maar voorbij zijn de problemen natuurlijk nog niet. Flo zou een hele dag lang voldoende suiker moeten binnen krijgen. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Zolang er lasagne op het menu staat, kan Flo goed eten, heel goed. Maar bij aardappeltjes, boontjes en vlees of rijst met curry speelt ze ons spel niet mee.

En wat dan? “Het is dat of niets” zou je denken maar Flo MOET eten. Dus krijgt ze achteraf toch een fles, chocomelk met extra suiker. En zo kweed je natuurlijk “slechte” gewoontes: zolang er niets beter op tafel staat, blijft haar mondje toe. Hou zou je zelf zijn?

Flo is bijna drie jaar, ze slaapt nog met een tuut en drinkt 2 tot 3 keer per dag een papfles. Het is genant, dat besef ik ook wel. Peuters die de buggy al lang zijn ontgroeid of te grote kleuters die aan de schoolpoort naar mama vliegen voor een tuutje: ik heb nooit gedacht dat het mij zou overkomen. Gelukkig is ze wel al proper; en haar tuutje moet Sinterklaas eind dit jaar zonder fout meenemen. Maar van de flesjes zijn we nog niet meteen af.

Is zo veel melk wel gezond voor een peuter van 3? Vandaag werden we van de neuroloog doorgestuurd naar een gespecialiseerde diëtiste. Er werd opnieuw bloed afgenomen en vanaf nu moeten we alles wat ze eet meten en opschrijven.

Tweede pijnpunt is Flo’s gedrag. “Ik ben 2 en ik zeg néé!” of “terrible 2”. Het leven is niet eenvoudig op die leeftijd. Toch heb ik het gevoel dat er meer aan de hand is. Dus willen daddy en ik haar medicatie zo snel mogelijk afbouwen. De neuroloog twijfelde even maar wou het wel proberen. De komende maanden worden dus opnieuw een beetje spannend. Hopelijk blijven de aanvallen uit, en hebben we tegen september onze lieve en vrolijke Flo terug.

Groeimelk

Altijd gedacht dat groeimelk een marketingvondst was. Kersverse ouders zijn zo gemakkelijke prooien. Ik zou me niet laten vangen. Manou moest hoe dan ook soyamelk drinken. Nina mocht helemaal niets vloeibaar tout court. En Flo leek ons op vanzelf al te gezond, toen.

Maar dan las ik dit in de krant: ‘Vandenplas geeft het advies om kinderen tot drie jaar geen koemelk meer te geven: ‘Opvolgmelk in poedervorm of groeimelk voldoen veel beter aan de voedingsbehoeften van jonge kinderen. …Dat groeimelk een euro duurder is per liter dan gewone koemelk, vindt de professor geen bezwaar: ‘Een kind drinkt een halve liter per dag. Dat is een meerkost van 15 euro per maand. Voor de meeste mensen niet onoverkomelijk.’

Flo heeft altijd heel erg goed gegeten: alles en veel. Maar sinds nieuwjaar is dat veranderd. Ze heeft nog momenten dat ze vol goesting haar bordje leegeet. Meestal wil ze niet, ook geen lekkere dingen zoals kaasjes of snoep. En daar zit nu net het dilemma: Flo moet eten, ze moet genoeg suiker binnenkrijgen want het tekort aan suiker veroorzaakt de aanvallen. Dus krijgt ze flesjes, twee keer per dag met nesquik en maiszetmeel. En nu ben ik dus toch overgestapt op groeimelk.

“Il n’y a que les imbéciles qui ne changent pas d’avis.”