De maand

Februari was rustmaand. In maart ga ik er weer voor. Natuurlijk doe ik mee met dagen zonder vlees, maar als vegetariër telt dat niet.

De echte uitdaging voor maart wordt stoppen met shoppen. Voedsel (en drank) mag natuurlijk wel. Verder ga ik een volledig maand niets kopen, niet voor mezelf en ook niet voor de kinderen. Geen nieuwe zomerspullen, geen aldi-knutselmateriaal, geen cosmetica, geen boeken of tijdschriften, geen solden, geen fab-hebbedingen, geen verjaardagscadeautjes. Niets.

Waarom? Omdat gewoontes doorbreken interessant is. Ik heb geen echt shopverslaving, integendeel. En toch koop ik net iets te regelmatig nieuwe spullen, zeker voor de kinderen.

Maar ik speel een beetje vals. Morgen trek ik nog snel de stad in, op zoek naar nieuwe broekkousen voor de meisjes (zijn echt heel versleten), kindertandpasta (is bijna op), dagcrème (voor mezelf), een paar T-shirts met lange mouwen (want Manou groeit als een kool), … Maar vrijdag na het stoffenfestival 🙂 is het echt zo ver.

Eens zien hoe ver we geraken met wat we in huis hebben (en laten we hopen dat er niets belangrijks plots kapot gaat).

Voornemens

Dit jaar geen goede voornemens voor mij. Wat ik wel ga proberen doen, is een paar van mijn slechte gewoontes te doorbreken. Tijdelijk. Mijn maandje zonder alcohol heeft mij goed gedaan. Niet dat ik nu minder drink maar mijn visie over alcohol en drinken is toch een beetje veranderd. En ik weet nu dat ik best een feestje kan overleven op water, en cola 😉

En ik heb veel slechte gewoontes 😉 Een maand zonder shoppen, een maandje zonder brood, een maand zonder aspartaam, een maand zonder cola light (die hou ik als laatste ;-)), een maand zonder facebook, een watermaand, een sportmaand, een fotomaand (het moet niet altijd over een beperking gaan he ;-)) enzovoort.

Een mens is een gewoontebeest, ik toch. Het tijdelijk anders aanpakken, is altijd interessant. Het zorgt voor nieuwe inzichten, en het is haalbaarder dan voornemens voor de rest van mijn leven. De aard van het beestje dringt zich vroeg of laat toch weer op. 🙂

Een maand zonder

Dertig dagen zonder alcohol, het is ons gelukt. De eerste keren waren de moeilijkste: het eerste etentje zonder wijn, het eerste feestje zonder cava, de eerste bbq, enzovoort. Een mens is een gewoontedier. Verder vond ik het niet zo bijzonder lastig. Ik heb natuurlijk al 3 keer een negenmaandenlange alcoholvrije periode achter de rug. 😉 Toch heb ik van deze sobere periode veel geleerd. Zo heb ik alcoholvrije schuinwijn ontdekt. Het is feestelijker dan water of frisdrank én ik vind het nog lekker ook. En ik ga in het vervolg ook meer rekeninghouden met de niet-drinkers. Alleen spijtig dat ik water nog altijd zo plat en slap smaken vindt. Naar het schijnt is het zo gezond. 😉

En nu? Jezelf in vraag stellen is gezond en leerrijk.
Een maand stoppen met shoppen? Niet meteen. Shoppen is goedkoper dan psychotherapie en het is bovendien goed voor de economie. Trouwens: sparen brengt toch niet op. Ik denk trouwens niet dat ik echt overdrijf op dat vlak.

Stoppen met cafeïne, dat zou een echte uitdaging zijn. Ooit ga ik daar werken moeten van maken, maar niet nu. Een mens moet zijn beperkingen kennen en op dit moment stoppen met cafeïne is gewoon niet realistisch.

Nog echte uitdagingen zouden zijn: een maand zonder wagen(gebruik) of nog beter: een maand zonder vervuiling (of toch echt zo min mogelijk). Ha, we zijn tegenwoordig allemaal hees na “Sing for the climate” maar blijven natuurlijk rustig verder autorijden en douchen en microgolven en droogkasten en en en. Vrijdag moesten alle kleuters hun fiets naar school meebrengen in het kader van de actie. Iedereen kreeg een mooie kenteken: “weer een auto minder.” Schun. Cool. Wat we er niet bijzeggen is dat de meeste fietsjes met de auto naar school gebracht werden (en terug).

Terwijl een maand zonder cafeïne vooral lichamelijk een schokreactie zou veroorzaken, denk ik oprecht dat een maand zonder wagen praktisch een aardbeving met zich mee zou brengen. Hoe shop je in godsnaam voor drie kinderen zonder wagen? Hoe zou ik ooit op tijd (!) van de ene randgemeente (Oostakker) naar de andere (Groot Bijgaarden) geraken? Ik werk vaak tot 23 uur. Hoe geraak je op zo een uur in godsnaam terug? Nina zou niet meer naar het revalidatiecentrum kunnen en ik zou meteen al onze sociale nevenactiviteiten moeten schrappen. Meer dan 3 kilometer fietsen (per rit) tussen het drukke verkeer (vaak zonder fietspad) kan mijn vijfjarige kleuter echt niet aan.

Soit. Ik heb net één goed voornemen met succes beëindigd. Oudejaarsavond, het nieuwe jaar 2013 en de bijhorende goede voornemers zijn nog ver weg. Dus doe ik vrolijk mee met Nic en probeer ik zoals vele meezingers vooral niet veel verder na te denken.