Maanden hebben ze gezaagd voor een konijn, en Zulma was een geweldig succes. Maar haar vriendje Denver liet zich minder graag bepotelen en werd dus snel minder populair.
Zulma stierf en Denver bleef alleen achter in zijn kotje. Af en toe kreeg hij een extra wortel maar daar bleef het ook bij. Groot drama toen hij even ontsnapte maar twee dagen later keek opnieuw niemand nog naar hem.
Dat is toch geen leven? En dus besloot ik om ons kindertuintje zo goed mogelijk af te sluiten zodat Denver regelmatig eens los kon vrijlopen tussen de kinderen. Geweldig vind hij het. Zolang je hem niet aanraakt is hij niet schuw. Vrolijk huppelt hij door het gras, onder de schommel door. De meisjes vinden zo een rondlopend konijn veel leuker en schattiger dan de opgesloten versie. Iedereen blij dus.
Natuurlijk besef ik ook dat de kans groot is dat Denver ooit ontsnapt. Deze ochtend was het trouwens al zo ver maar ik kon hem gelukkig snel terug vangen. Maar vroeg of laat gaat hij een tunnel graven en dan is hij weg. Konijnen zijn domme dieren. Moest hij gewoon in de buurt blijven, zou ik hem altijd vrij laten. Maar onduidelijke redenen wil hij kost wat kost de straat op.
En als hij ontsnapt, dan nog lijkt mij een korter maar vrij leven toch nog leuker dan opgesloten sterven. Niet?
Achter de camera 