Principes

Tegenwoordig heeft iedereen wel een mening, over alles. Zo hoort het ook, denk ik. Liever vrienden met een verschillende mening dan jaknikkers. Waarden en normen zijn belangrijk, denk ik.

Ik ben geen vrouw van grote principes. Op familiefeesten zal ik altijd eerlijk uitkomen voor mijn mening maar ik zal anderen mijn visie nooit opdringen. IK geloof in nuance; er is een keerzijde aan iedere medaille. De waarheid bestaat niet. Toch?

Deze voormiddag kroop ik even het stadscentrum in, op zoek naar kleedjes voor Manou. Dat kind blijft groeien. In de H&M vond ik een paar leuke kleurrijke en goedkope zomerjurkjes, ideaal om mee naar school te gaan. 3 T-shirts, 2 kleedjes en 3 leggings voor geen 50 euro. Deze namiddag op de redactie kreeg ik een stroom van gruwelijke beelden uit Bangladesh te verwerken. Die mensen mochten gewoon het gebouw niet verlaten toen het begon in te storten. Ze moesten verder werken aan onze kleren.

Duurdere kleren worden niet noodzakelijk is betere omstandigheden vervaardigd, sus ik mezelf. En toch. Iedere aankoop is een keuze, las ik. Op de site van ‘Schone Kleren’ lees ik dat H&M het nog relatief goed doet op vlak van arbeidsvoorwaarden, in tegenstelling tot Benetton en AS Adventure. Zeg nu zelf: dat kan toch niet.

En hoe veel zin heeft het om onze kinderen te leren over vriendschap en eerlijkheid, over liegen en diefstal om nadien zelf ons ogen te sluiten voor dergelijk onrecht. “Ich habe es nicht gewusst?”

Zo kweek je een modelkind

Dit weekend zag ik dit heerlijk artikel hangen in de speelhoek van vrienden. Ik hou van lijstjes, ze maken de wereld zo lekker eenvoudig en overzichtelijk. En natuurlijk staan ook dit lijstje vol clichés maar anderzijds telt het stuk me ook gerust. Het geeft een richtlijn.

Ik hecht belang aan de sociale vaardigheden van kinderen, niet alleen de mijne 😉 Het gaat om kleine dingen zoals ‘alstublieft, dank u wel maar ook om respect hebben ten opzichte van volwassenen, groeten bij aankomst en dankbaar zijn’. En ook al zullen alle ouders het hier wel over eens zijn, toch valt het vaak op hoe anders gezinnen hun klemtonen leggen.

Wat sommige weglachen, vind ik er dan weer ‘onbeleefd’ en omgekeerd (waarschijnlijk). Zo hou ik wel van mondige kinderen. Ze mogen eerlijk tegen mij zijn en gezellige meepraten. Ik kan ook goed tegen lawaai, en onnozel doen. Maar bij aankomst vind ik het wel belangrijk dat ze oprecht en beleefd groeten, en ook aan dankbaarheid hecht ik veel belang.

Hoe dan ook: deze manieren zouden alle kinderen voor hun negende verjaardag onder de knie moeten hebben. We hebben dus nog even tijd. 🙂 Voorlopig zitten we redelijk op dreef, denk ik, al zullen we aan puntje 3, 17, 18, 19, 24 en 25 toch nog een beetje moeten werken. En vooral puntje 16 vind ik zelf heel erg belangrijk.

16 ‘Het is hier maar saai.’ Dat zal je nog vaak denken in je leven. Verveling is echter geen reden om keet te schoppen. Hou je rustig bezig en laat anderen hun ding doen. 

Dit zou werklijstje voor veel volwassenen kunnen zijn 😉