Trots

Als kleuter was Nina bang van water. Het heeft een volledig jaar geduurd voor ze aan de rand van het zwembad durfde te zitten. Ze ging nochtans graag in bad, maar zwemmen dat was anders. Te groot, te koud, te eng.

Vandaag kwam Nina trots thuis met haar diploma van 400 meter. ‘Ik kon nog verder hoor mama’, glunderde ze.

Facebook zal de komende dagen overspoeld worden met tevreden ouders die graag het slaagpercentage van hun kinderen delen. Het is hun gegund, maar zelf zeggen dergelijke cijfers mij eigenlijk niet zo veel. 80 of 90 %, het blijft relatief. 400 meter is voor het ene kind een opwarmertje, voor het ander een topprestatie.

Eigenlijk ben ik altijd trots op mijn kinderen, los van wat ze presteren. Maar het is schoon om ze te zien groeien. 🙂

Rijst

Hoe gebeurt zoiets? Je gaat lopen, krijgt warm, zweet en smijt bij thuiskomst uw jasje in de wasmand, inclusief mp3-speler. Pech. Een volledige machine inclusief voorwas heeft mijn toestelletje meegedraaid.

‘Steek hem tussen droge rijst’, adviseerde mijn collega Monica en dat bleek ene supertip. Leve de Chinezen, leve rijst en leve goedkope mp3-spelers uit de Carrefour 😉

Garantie?

Enkele jaren geleden liet een onschuldige omstaander per ongeluk mijn kostelijke fotolens vallen. Boem, duizend scherven en dus onherstelbaar kapot. ‘Maak u geen zorgen. Ik ben verzekerd.’

De lens was drie jaar oud maar die dingen verslijten eigenlijk nauwelijks (tenzij je ze natuurlijk van de trap laat vallen). Jullie willen niet weten hoe weinig geld ik nog van de verzekering gekregen heb, om te wenen. Sindsdien heb ik een natuurlijk wantrouwen tegen verzekeringen.

Natuurlijk is een familiale een goed idee. Maar als je kapoen morgen met de iPad van vrienden het zwembad in duikt, ben je er aan voor de moeite. Twee dagen na aankoop is hij nog maar half zo veel waard en dan heb ik het niet eens over de franchise. Zelf een nieuw exemplaar kopen, komt vast goedkoper uit. Tenzij de kleine per ongeluk op de oprit de Jaguar van die vriendenperte totale zou rijden, maar ook dan heb ik mijn twijfels (autoverzekeringen komen volgens mij niet tussen als je geen rijbewijs hebt, en dan nog).

Twee jaar staat mijn cameraatje onder garantie. De aan- en uitknop deed van in het begin moeilijk maar veel zin om mijn toestel lang kwijt te spelen had ik niet. Toen hij echt de geest gaf,kon ik niet anders dan hem naar de hersteldienst op te sturen.

Enkele dagen later kreeg ik een onvangstmail met een toestandsbeschrijving. Ik heb het toestel de voorbije zes maanden intensief gebruikt dat is waar maar is dat niet de bedoeling? Krassen op kweetniet hoeveel plaatsen, aldus de beschrijving. En ‘tekenen van impact’ ook al ben ik zeker dat ik hem nooit heb laten vallen.

Natuurlijk hebben ze hem niet hersteld onder garantie. Volgens de firma zat er vocht onder de knop. Het toestel is nooit in bad gevallen en ik zou bij god niet weten waar dat vocht vandaan komt. Maar België is een regelmatig land.

Dat ze hem niet herstellen is jammer. Wat mij meer stoort is de broosheid van die dingen. Jaren gelden kocht ik een waterdichte compact camera voor de prijs van een gewoon exemplaar. Uiterlijk zie je het verschil nauwelijks maar hij is na intensieve tests echt  stof-, water- en valproof.

Waarom beschermen fabrikanten niet alle gsm’s, ipad’s en camera’s op die manier? Onder water heb ik ze niet nodig maar toestellen van meer dan vierhonderd euro (die je bovendien dagelijks gebruikt) zouden toch tegen een stootje moeten kunnen. Niet?

Morgen worden mijn schat en ik herenigd maar over het merk en het model ga ik niet meer bloggen 😉

Zeehond

Tuc vind de zee geweldig. Alleen spijtig dat hij in de zomer niet op het strand mag en de heel dag in het water moet blijven 😉

Dat hele hondenverbod is eigenlijk een typische Belgische regel. Op straat mogen de beesten zo veel pipi doen als ze maar willen. De paaltjes op de dijk worden omsingeld met stinkende donkere plekken. Maar oh wee als de dieren een plasje doen aan de waterlijn. Honden zouden moeten wegblijven van het zachte zand, en kaka’s kuis je als baasje altijd en overal op. En dan leeft iedereen nog lang en gelukkig. Zo moeilijk is dat toch niet? 😉

Happy bubble

Zwembadspeelgoed gaat nooit lang mee en dat is jammer. Mijn drie meisjes zijn soms deugnieten maar veel wegen ze niet. En toch overleeft een gemiddelde luchtmatras of krokodil (uit de Action) zelden de zomer. Daarom besloot ik om te investeren in degelijk waterzitzak, de happy bubble. De naam alleen gaf mij een vakantiegevoel.

Het is een mooi object, vind ik. En hij zit gemakkelijk. Groot was dus mijn ontgoocheling toen bleek dat de naden van de hoes losten. We waren er nochtans zorgzaam mee geweest. Ik mailde de product maar die maakte mij er toch op attent dat wij zo even met vijf personen in de zitzak hadden gezeten. Dat had hij zelf kunnen zien op mijn blog. 😉

Die twee minuten voor de fotoshoot tellen niet mee, vind ik. Daar zou de happy bubble toch moeten tegenkunnen en dat vond de tegenpartij blijkbaar ook. We kregen een nieuwe hoes. Joepie! En binnen enkele dagen gaat de zon terug schijnen. De pret in eigen land kan dit jaar niet meer op.

 

Française

Water, daar zit toch echt geen smaak in. Ik geef het toe, ik kan dagen, zelfs weken zonder. Maar mijn meisjes drinken ook te weinig, en cola of wijn zijn voor hen geen echte opties. 🙂

Daarom kocht ik deze week een klassieke Franse karaf.  Iedere maaltijd ‘toasten’ we en zo werkt iedereen toch een glas binnen.

Naast mijn kroost voed ik dus ook een beetje mezelf op 🙂