Pimp my Crocs

Elegant is anders maar het zijn wel gemakkelijke huis-, tuin- en keukenschoenen, die Crocs. En zoals jullie waarschijnlijk zelf al ondervonden hebben, zijn ze nauwelijks kapot te krijgen. En dus schuiven ze hier door van jong naar oud.

Mijn meisjes vinden dat niet erg behalve dat ze dit jaar graag een paar extra Jibbitzs wilden. Maar 2 tot 3 euro per stuk vond ik toch een beetje veel voor wat het maar is. Tot ik in de Carrefour een pak Charms zag hangen. 10 stuks voor geen 2 euro, geef toe: dat is een koopje. En zo lopen wij er nu thuis allemaal op en top versierd bij.

Ps: Er zit één gulzig kind bij. Rara wie? 😉

Nieuwe buren

Ik ben een grote fan van de Decathlon, zeker voor de kinderen maar ook voor mezelf. Niet dat ik zo veel aan sport doe 😉 Maar ik hou wel van betaalbare kledij dat tegen een stootje kan. En ze verkopen er ook zo leuke gadgets en verjaardagsgeschenkjes, van zwemgerief en buitenspeelgoed tot warme handschoenen en kleurrijke zaklampjes.

Jammer voor mij maar gelukkig voor mijn portemonnee moet ik er voorlopig best ver voor rijden, naar Antwerpen of Brugge. Maar daar komt dus verandering in. Decathlon gaat zich niet naast de Ikea maar wel naar de Weba vestigen. En dat is achter mijn hoek, op loopafstand als het ware.

Danger 😉 

Stoppen met shoppen?

Een maand zou ik niets meer kopen, behalve eten en drinken natuurlijk. Omdat ik besef dat ik net iets te regelmatig geniet van de ‘koopkick’.

Je kent dat wel, dan loop je in de Aldi / Action / Blokker / Kruidvat / Koodza / Carrefour en zie je plots een leuke hebbeding liggen, voor geen geld. Een reuzekleurboek, schattige haarspeldjes, een toffe sjaal, heerlijk geurende lipbalsem, een knutseldoos, een grappige tuinkabouter, enzovoort. Natuurlijk heb je die dingen niet echt nodig maar ze kosten drie keer niets en het kan deugd doen om jezelf te trakteren. Nadeel is dat je huis na verloop van tijd vol met brol staat. Een maand stoppen met shoppen zou die shopkick doorbreken, dacht ik.

Voorlopig heb ik me al braaf aan het nieuwe voornemen gehouden. Ik vind het niet eens zo moeilijk. Wie tussen twee boodschappen door niet stopt in de Zeeman of in de Wibra koopt er niets. Simpel. Online vind ik dat een pak lastiger. Zo ben ik al maanden op zoek naar een leuk retro poppenwagentje als element voor mijn fotostudio. En nu vind ik natuurlijk een betaalbaar exemplaar, ik heb het dan toch maar gekocht. Het is voor het werk, moet u weten 😉

Vergelijkbare situatie ontstond over Nina’s playmobilschool. Het kind is aan het sparen, al maanden. Het ligt hier al vol playmobil maar sinds nieuwjaar wil ze per se zo een school. 100 euro kost dat (ongeveer), vertelde ik haar. “Als je extra flink bent dan krijg je een sticker maar die school is duur, die gaat u wel 100 stickers kosten.” En nu is Nina dus aan het sparen, zo hard dat ze de honderd al lang voorbij is. Nog een geluk dat ze niet kan tellen maar vroeg of laat moet ik die school dus kopen. En dan zie ik nu een promotie bij Bart Smit, 65 euro in plaats van 100 euro. Dat kon ik niet laten liggen.

En dan is er nog Manou en haar antiklit Jip en Jannekehaarspray uit de Hema. Vergeten na de zwemles, snikte ze vrijdag. Dat is pech, dacht ik. “Ik koop je wel een nieuwe maar je gaat wel nog 2 weken moeten wachten.” Dus ja, deze maand kopen we niets maar ondertussen heb ik wel al een lijstje aangelegd. Soms vraag ik mij af hoe veel zin dit allemaal heeft.

De bewustwording is er ondertussen wel: ik omring me graag met leuke, speelse, vrolijke, kleurrijke spulletjes. So what? Mijn mama was erg zuinig. Ze schilderde graag maar werkte meestal over oude doeken heen, met goedkope verf. Na haar dood heb ik al haar nieuwe mooie canvassen en ongebruikte dure verftubes moeten weggeven. Sparen brengt niet op. Een mens leeft nu. Natuurlijk moet je niet meer uitgeven dan je hebt en dan je nodig hebt. En natuurlijk is hebben om te hebben belachelijk. Ik ben sowieso niet aan dure merkproducten. Ook voor mezelf koop ik nooit kostelijke kleren of schoenen.

Dus ik ga mijn tijd zo goed mogelijk proberen uitzitten, en van de gelegenheid gebruik maken om mijn kasten grondig uit te kuisen. Maar constant leven met de rem op, vind ik persoonlijk ook niets.

Onfatsoenlijk

Drie gelijke of passende outfits, fotografisch werkt dat. Maar ik zou mijn meisjes zo niet naar school sturen. Bovendien worden de meest kleren hier afgedragen, van zus op zus.

En dus gebruik ik een trucje, een onfatsoenlijk plan dat ik niet zelf heb uitgevonden. Ik heb het geleerd van stylisten op filmsets, en naar het schijnt is het ook erg in trek in Amerika.  Veel winkelketens promoten het trouwens: koop nu, pas thuis en breng wat niet goed is binnen de 14 dagen terug.

Zo gezegd, zo gedaan: ik koop 3 gelijke kleedjes, trek ze mijn meisjes snel even aan, maak gedurende 10 minuutjes foto’s in de studio en breng de dag nadien alles in perfecte staat terug.

Ik heb mezelf wel een paar spelregels opgelegd. Eerst en vooral doe ik dat enkel bij grote ketens en niet bij kleine zelfstandigen. H&M en L&L behoren tot mijn favorieten. Regel 2: ik koop nooit dure kleren want regel 3 is onverbiddelijk: bij de minstens beschadiging, snot of kwijl of stof, verplicht ik mezelf om het stuk ook echt te kopen. Op locatie werken is dus geen optie. Gelukkig is mijn studio doorgaans properder dan een gemiddeld pashokje. Verder heb ik nog een paar extra regeltjes: kaartjes worden niet afgeknipt en alles moet binnen de week terug naar de winkel.

Deze prachtige kleedjes komen van bij Lola en Lisa. De  tutu’s heb ik in de Decathlon gevonden. Dat was het voor dit jaar. want mijn laatste regel is er een van beperking: niet overdrijven. Meestal krijg je geen geld maar wel een waardebon terug. Kopen doe je dus toch.

Popcorn in Melle

Kent u ideekids? Die organiseren in schoolvakanties originele kinderkampen, overal in Vlaanderen. Ik ken die mensen al lang, heb al geregeld foto’s voor hen gemaakt en zowel Manou als Nina vinden hun kampen geweldig.

Ideekids en Ideefiks hebben ervaring met kinderen, veel ervaring. En daarom organiseren zij voor de eindejaarsperiode een en popupstore, een tijdelijke winkel voor grote en kleine kinderen.

Gisteren trokken we er met het hele gezin naar Melle, mijn hometown. Ik had nochtans mijn Sinterklaasinkopen al gedaan. Maar ik was nieuwsgierig, u kent dat wel. De popcornshop bleek een aanrader, vooral voor wie “niet weet wat gekocht” en op zoek is naar “iets anders”. Grootouders, meters en peters, tante en nonkels en vrienden van: natuurlijk kan je voor het gemak kiezen, en gewoon aan de ouders vragen wat de kleine wilt krijgen (en of ze het zelf niet willen kopen, dat je het wel zal betalen).

Maar het is veel toffer en origineler om zelf iets te verzinnen. En dan is de popcorn store een zaligheid. Ideekids weet wat kinderen leuk vinden. Een gezelschapspel bijvoorbeeld vind ik altijd een tof (en betaalbaar) geschenk. Maar het is moeilijk in te schatten welk spel thuis echt een hit zal worden. Hier maken zij alvast een selectie. Je vindt er ook veel originele gadgets, genre Fab. En ok, je moet er voor naar Melle rijden maar de winkel bevindt zich naast de R4, én je kan parkeren voor de deur.

Kinderen krijgen er echte popcorn. Dat op zich vonden mijn meisjes al geweldig, zelfs Flo. Die kapoen kreeg ik bij ons vertrek trouwens niet meer uit het in te kleuren kasteel. Volgende week komt Sinterklaas er op bezoek, de echte. Misschien ga ik dan nog eens terug. Al zit er natuurlijk een addertje onder het gras: ik kan moeilijk een verrassing kopen terwijl zij er staan op te kijken. 😉

Wie interesse heeft: ik mag 5 waardebonnen ter waarde 10 euro weggeven. Wie?