“Mama? Zijn wij rijk? De kindjes in mijn klas zeggen dat wij rijk zijn.”
Ja. Neen. Ja.
Er verschenen de voorbije dagen zo veel interessante berichten over armoede; ik had me voorgenomen er niet nog een schep bovenop te doen. Of toch?
* Zijn wij rijk? Veel buitenstaanders overschatten ons, gewoon omdat wij in een groot huis wonen met een zwembad. Dat het een avontuurlijke koop was, dat er veel kosten en werk waren aan het huis, dat vergeten ze. Ons inkomen ligt ook niet boven het gemiddelde, laten we zeggen laag genoeg voor een schooltoeslag. 😉 Een Duitse terreinwagen of een handtas van Hermes, dat kunnen wij ons niet permitteren. Ik koop ook nooit merkkledij, niet voor mezelf en ook niet voor de kinderen. Maar verder komen wij niets tekort. In vergelijking met de mensen uit de panoramareportage zijn wij dus heel rijk ja.
*Ik heb geluk gehad, dat besef ik maar al te goed. Ik ben mijn ouders en schoonouders daar erg dankbaar voor. Bob en ik zijn geen snobs, wij praten veel over ons geluk en vinden dat absoluut niet vanzelfsprekend. Maar moet ik me nu schamen omdat wij geen geldproblemen hebben?
* Toen wij naar Oostakker verhuisden schreven Bob en ik onze kinderen in in een concentratieschool. Iedereen verklaarde ons gek maar ik was erg overtuigd. Integratie is goed. Drie jaar hebben we het geprobeerd. Ik heb meegewerkt aan het project school in zicht, om andere ouders te overtuigen om dezelfde stap te zetten. Ik ging helpen om de tuin en de school op te kuisen. Samen met de kinderen trokken we naar een paar buurtfeesten in de sociale woonwijk naast de school en we nodigden regelmatig klasgenootjes (en hun broertjes en neefjes en en ) uit. Die periode heb ik geleerd dat armoede een heel ingewikkeld en gelaagd probleem is dat veel verder gaat dan geldtekort. Het is een zware erfelijke ziekte.
* Het is een moeilijk op te lossen probleem. Veel mensen hebben hun verontwaardiging neergeschreven deze week na de panoramareportages. Politici ‘proberen’ al jaren iets doen aan het probleem en toch stijgt het aantal armen. In plaats van ons te ergeren aan het beleid zou iedereen beter eens nadenken over mogelijk oplossingen, en dat niet alleen op beleidsvlak. Want al is Gent gezellig links, toch vond ik destijds niet één ander gezin die bereid was om zijn kinderen mee in te schrijven in ons concentratieschooltje. Zelfs de kansarmen stonden niet te springen voor meer gemengde school.
* Ik geloof in een wereld waar iedereen er bij hoort, waar iedereen het beste van zichzelf geeft en iedereen naar eigen mogelijkheden zijn steentje bij draagt. Kansen krijgen en kansen grijpen. Voedselbedelingen en sociale woningen zouden altijd tijdelijk moeten zijn. Beter onderwijs en werk werk werk en nog eens werk. En ik geloof in dat verandering niet alleen de verantwoordelijkheid is van anderen, niet van de rijken en niet van de armen zelf en ook niet van politici. Tegelijkertijd besef ik dat ik niet weet waar ik over praat en dus geloof ik nog meer dan alles in ervaringsdeskundigen.
De panormamareportage heb ik nog niet gewist van de digibox. Ik bewaar hem voor een regenachtige dag deze vakantie zodat Manou (en Nina) zelf een antwoord kan (proberen) bedenken bij de vraag: “zijn wij rijk?”
Achter de camera 
Armoede is inderdaad een heel gelaagd probleem. An, ik vind het erg moedig dat je je mening hierover durft neer te pennen/gewoon neerpent. Chapeau. Dat vond ik ook al van je uiteenzetting/post over ‘Sparen voor de kinderen’.
Ik heb de kinderen ook laten kijken naar de reportage. Ik kreeg als vraag…hoe komt het toch dat die arm zijn…ik wilde laten zien hoe goed de jongens het hebben, is voor even gelukt denk ik.
idd die kinderen geraken moeilijk uit hun situatie ,ze zien hoe hun grootouders en ouders overleven ,ze leven in hun eigen wereld .Ik heb 30 j geleden op de brugse poort gewerkt als thuisverpleegkundige en toen was er al tal van organisaties die mensen in armoede hielpen en probeerde hun eruit te halen .Ik heb er graag gewerkt ,ik voelde me toen rijk ,in alle opzichten .Ik kreeg er veel dankbaarheid ,toen . Ik ben nu oma en hou mijn hart vast ,en hoop dat mijn kleinkinderen kind mogen zijn en leren delen ….
Wij zijn heel rijk,…….al de kansen die we hebben,……de mogelijkheden,……ik denk dat wij meer dan rijk zijn,……..alleen beseffen we het soms niet meer,…….en ik heb ook samen met Chattheo naar de panorama aflevering gekeken,…….Waarop hij toch moest toegeven dat wij rijk zijn,…….en neen absoluut niet financieel,……..maar we hebben alles,……
Er is op dit moment meer dan voldoende aan resources op de wereld om de hele wereldbevolking te voorzien van eten, drinken en onderdak. Om te begrijpen dat dit moment niet zo is dien je jezelf eerst bewust te maken van hoe de maatschappij in elkaar steekt. Daarom raad ik u aan om uw kinderen, wanneer ze daar aan toe zijn, de documentaire Zeitgeist te laten zien.
Verder uiteraard de docu ‘Hoe Durven Ze’ is essentieel voor de bewustwording, wellicht dat als we onze kinderen maar bewust genoeg maken dat de volgende generaties een systeem kunnen bedenken gericht op het welzijn van de mens.: