Nieuwe coupe

Verandering is goed. Het geeft zuurstof aan het leven. Even wordt alles een beetje spannend. Zou ik of zou ik niet? En dan ga je er gewoon voor. Het is maar haar. Bevalt het niet dan laat ik het toch gewoon weer verven en/of groeien. Dus knipte ik het af, of beter: ik liet het doen door iemand die er verstand van heeft. Het was even schrikken toen ik mezelf voor het eerst in de spiegel zag. En dan nadien heb je natuurlijk ook altijd de reacties van anderen. Sommigen vinden het goed, anderen zeggen niets (of toch niet luidop).

Toen ik in het middelbaar mijn haar voor het eerst halfkort liet knippen vond iedereen het jammer. Toen ik het jaren nadien weer liet groeien, waren ze weer niet blij: zo kort dat ging mij toch zo goed. Toen ik voor het eerst mèchen liet steken, vonden velen blond een slecht idee. Vorig jaar besloot ik het eens terug te kleuren in mijn natuurlijke haarkleur. Ook weer niet goed natuurlijk.

Het voordeel van ouderen worden is dat de mening van anderen mij steeds minder raakt. Kort of lang haar, dik of dun, mooi of lelijk: uiteindelijk maakt het allemaal niet veel uit. Goed vrienden blijven vrienden, slechte vrienden liggen er al lang uit. En de spanning van zo een nieuwe coupe maakt me vrolijk. Ik ben blij.