Nina legde gisteren een nieuwe IQ test af in het revalidatiecentrum. Ook al heb ik mijn bedenkingen bij dergelijke tests, toch vond ik het spannend. Ik zie mezelf nog zitten drie jaar geleden in de wachtzaal van het COS, in het UZ. Het hele gebeuren viel tegen, zowel tijdens het onderzoek als nadien. Het IQ van een mens is genetisch bepaald en staat dus los van de omgeving. Dat is de theorie. In praktijk bestaat de test uit een reeks vragen en oefeningen, die worden beoordeel op basis van … (wat dacht u?) leeftijd.
‘Een dier met een lange slurf is een … olifant. Een paard met witte en zwarte strepen is een … zebra.’ Bravo voor de mama of papa die voldoende hebben voorgelezen, of net niet. Twee jaar geleden hield ik een heel dubbel gevoel over aan de zogezegd omgevingsvrije en objectieve IQ- test. Deze keer was ik beter voorbereid, en bovendien heb ik het onderzoek niet uitgezeten. Nina was twee jaar geleden een beetje zenuwachtig en beschaamd. Dat zou na twee jaar therapie en begeleiding ook beter meevallen. Ze is het hele test- en onderzoeksgebeuren ondertussen wel gewoon.
Maar wat als ze moe wordt, als ze zich net voor het onderzoek pijn doet, als ze gewoon geen zin heeft? Alleen met een goede IQ-test is Nina welkom in type 8. Het kind is zes jaar maar een off-day kan zware gevolgen hebben. Echt zenuwachtig was ik niet maar er sluimerde die ochtend toch een zekere onrust door mijn lijf. ‘Goed u best doen he’. Terwijl ik het zei, besefte ik dat druk vaak averechts werkt. ‘Het gaat leuk worden, een spelletje. Gewoon goed nadenken.’ Die laatste zin was er waarschijnlijk ook weer te veel aan maat het verschil tussen een gemotiveerde en een verveelde Nina is erg groot. En als ouder een goed evenwicht vinden tussen motiveren en pushen is niet altijd evident.
Nina heeft gisteren goed haar best gedaan. Zoals altijd he, lachte de therapeute. Ik was blij, en gerustgesteld. Nina heeft volgens mij eerder een concentratie- dan een intelligentieprobleem. De resultaten weten ze natuurlijk nog niet. Of ik wist waar de grens lag bij Sint Salvator, vroeg de therapeute me. Blijkbaar ligt de IQ-grens niet voor alle type 8 scholen gelijk. Ik zou het niet weten. Nina heeft haar best gedaan, en dat is eigenlijk het enigste in het leven dat echt telt.
Achter de camera 
Als je meer wil lezen over IQ testen en hun waarde: http://www.gemschoolmaasmechelen.be/index.php?option=com_content&view=article&id=135&Itemid=137
Way to go, Nina! 🙂
Mij hebben ze destijds gezegd dat je als ouder nog altijd het laatste woord hebt. Het CLB geeft advies en moet het attest uitschrijven dat nodig is om naar het buitengewoon onderwijs te kunnen. Het zou mij verbazen dat een school “een bepaalde IQ-grens” handhaaft. Als jullie voor het type 8 gekozen hebben (in overleg met het CLB en/of het COS veronderstel ik), dan ben je volgens mij vrij om de school te kiezen in dat type. Als jullie graag zouden willen dat Nina toch naar het gewone onderwijs gaat, dan zou niemand jullie dat mogen verbieden. Maar uiteraard volg je als ouder toch het advies, je wil immers het beste voor je kind en veronderstelt dat zij daar toch het best van op de hoogte zijn…
Het is en blijft een advies, ook leerkrachten , clb enz hebben geen glazen bol. Hoeveel mensen zijn er niet verkeerd georiënteerd geweest in de tijd dat clb zich nog uitsprak over welke richting je kind moest volgen . Ik denk dat de eindbeslissing terrecht bij de ouders ligt.
Chattheo wordt 16 mei ook EINDELIJK getest,……..toegeven dat je kind een probleem heeft, vind ik een ding,…….maar ik hou mijn hart vast voor al de resultaten,…ben zo bang dat de problemen van die aard zijn, dat hij aan de kant van de maatschappij gaat belanden,…….
Type 8 gaat over leerstoornissen en dan zou het iq net normaal moeten zijn, dat is eigen aan een leerstoornis. Ik dacht altijd dat een kind net een bepaalde hoogte van iq moest hebben om in type 8 binnen te mogen. (dat zal je wss ook wel weten maar ik schrijf het even als reactie op al de reacties hier (;) Maar soit, er bestaan idd zoveel verschillende iq tests en ik ben het volkomen met je eens dat je moet oordelen over wat je zelf beleefd met je kind i.p.v over een onnozel stuk papier.
helemaal mee eens !
in type 8 zouden alleen kinderen moeten zitten met een normaal IQ
alleen is het zo moeilijk te testen omdat leeftijd altijd de norm is, en kinderen zoals Nina die dysmatuur geboren zijn die leeftijdsgrens nooit meer kunnen inhalen
ik pleit voor betere tests, los van leeftijd maar ik besef dat dat in praktijk moeilijk is