Trots

Als kleuter was Nina bang van water. Het heeft een volledig jaar geduurd voor ze aan de rand van het zwembad durfde te zitten. Ze ging nochtans graag in bad, maar zwemmen dat was anders. Te groot, te koud, te eng.

Vandaag kwam Nina trots thuis met haar diploma van 400 meter. ‘Ik kon nog verder hoor mama’, glunderde ze.

Facebook zal de komende dagen overspoeld worden met tevreden ouders die graag het slaagpercentage van hun kinderen delen. Het is hun gegund, maar zelf zeggen dergelijke cijfers mij eigenlijk niet zo veel. 80 of 90 %, het blijft relatief. 400 meter is voor het ene kind een opwarmertje, voor het ander een topprestatie.

Eigenlijk ben ik altijd trots op mijn kinderen, los van wat ze presteren. Maar het is schoon om ze te zien groeien. 🙂

image1

13 gedachten over “Trots”

  1. Zalig zeg! Ik kan ook zo ongelofelijk trots zijn om kleine grote dingen. Zoals die keer dat de hyperverlegen zoon zelf iets ging bestellen in de sportcafetaria. Veel meer voldoening dan een tien op tien!

  2. Mooi… Ik moet toegeven dat ik mezelf er toch nog soms op betrap toch te kijken naar prestaties, en anderen… Hoewel ik inderdaad ook best gewoon heel trots ben op wat onze kindjes presteren, en hoe ze groeien, eigen op hun eigen manier, elk hun eigen weg… Net als ik… Die ook elke dag bij leer en zo samen met hen op weg ga en groei… Fijn om daar af en toe weer eens bij stil te staan! Bedank ann

  3. Ik haat de facebookstatussen met de rapportuitslagen,…..het geeft mij altijd het gevoel dat we falen als we de norm niet halen,….

  4. Gedenk de parabel van ‘Iedereen een kroontje’. Alleen vergeten we af en toe eens om ook de kleinste kroontjes te zien en te waarderen. Ook ik als leerkracht betrap me er soms op dat ik kroontjes heb laten voorbijgaan zonder ze te doen schitteren…

  5. Ik hoop ook dat alles ok is met jullie. ik kom stiekem af en toe eens kijken in de hoop dat je weer in je pen was gekropen.

Reageer