Moe, ik ben echt heel erg moe. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatste een nacht heb doorgeslapen. Flo krijgt voorlopig haar medicamenten en haar nachtvoeding om 1 uur, ’s nachts. En moest het nog helpen… Deze nacht werden we getrakteerd om 3 uur op nog een goede aanval. En om zes uur is ze wakker en begint het hele circus opnieuw. Ik drink nu al bijna een jaar iedere ochtend redbull, als ontbijt. Dat helpt, voor eventjes, maar ik krijg er precies toch migraine van.
De huisarts schreef me rust voor, heel veel rust. Moesten rust in de apotheek te verkrijgen zijn, dan bestelde ik meteen een container. Maar zo werk dat natuurlijk niet. Ik ben nu 2 dagen thuis. Twee dagen niets proberen om zo weinig mogelijk te doen. Niet gemakkelijk. Dan lig ik net in bed, en hoor ik mijn gsm overgaan één twee drie keer. Hel. En dan staat de postbode voor de deur. Vandaag moest ik Flo ook thuishouden, na haar aanval van deze nacht. Twee dagen zonder resultaat.
“This too shall pass.” Ooit. Volgende week worden we terug verwacht in het UZ, om misschien toch opnieuw met een nieuw medicijn te starten. Hoop doet leven, zeggen ze. Zelf zie ik vooral op tegen de opbouw van -hou u vast- 2 maanden. Nog eens 2 maanden … wachten, kijken, slikken, testen, zoeken, EEG hier en daar, vergelijken en hopen, … Zucht …
Maar voorlopig ga ik stopen met zagen. Verwacht hier de komende dagen dus vooral foto’s 😉
Achter de camera 
Hej An,
Ik begrijp heel erg goed hoe je je voelt, dat weet je wel. Je dokter die je rust voorschrijft heeft natuurlijk gelijk, maar in praktijk is dat niet zo eenvoudig. Probeer toch – al is het tussendoor – die rust te vinden, in slapen, in dingen doen die je ontspannen, in eens naar de sauna gaan, whatever… Zelf heb ik dat pas kunnen doen nadat ik gecrasht ben, wacht niet zo lang 😉
Heb je al eens een tweede opinie overwogen voor Flo?
Zaag jij maar zo veel je wil, da’s een van de dingen die een beetje helpen 😉
Ik heb 2 oren om te luisteren en 2 schouders om je te steunen!
Hou vol…
x
Als zagen je op de één of andere manier goed doet, dan zou ik zeggen: zaag er maar op los! (Trouwens, dat was echt nog geen gezaag hoor van jou hierboven :-))
Inderdaad, dit is verre van zagen. Dit is zo… vreselijk. Eén gebroken nacht, voelt een mens soms al. Dit weken, maanden aan een stuk = pure roofbouw op je lichaam en geest.
Is er niemand die wat kan helpen ’s nachts, zodat je af en toe toch eens kan doorslapen? Er wordt al zo veel van je verlangd…en dan ga jij je nog engageren voor een goed doel, waar onvermijdelijk ook veel tijd en energie in kruipt…Ik bewonder je.
Heel veel respect voor wat en hoe je het doet. Goede moed en veel sterkte en veel rustige momenten toegewenst…
Hoe moeilijk het ook is, kan je niet iemand zoeken om het af en toe eens over te nemen, een nachtje in de week een in’slapende’ babysit of zo? of afwisselen met je echtgenoot om bij flo te slapen zodat jullie tenminste om beurten een deftige nacht hebben? Vermoeidheid veroorzaakt veel extra problemen hé en die redbull is écht niet gezond! Begrijpelijk dat je het doet maar zo ongezond…. heel veel sterkte en hopelijk kunnen jullie volgende week aan iets beginnen opbouwen wat uiteindelijk echt helpt voor Flo maar ook voor jullie
*sterkteknuffel*
en ik blijf je positivisme in heel het floverhaal keihard bewonderen
je doet dat goed!
en jij redbull, ik ’s morgens een suikershot door poedercappucino 😉 volgens mij geen haar beter 😉
ongelooflijk hoe jij/jullie dit alles bolwerkt/en. Ik bewonder jou echt voor de kracht die je hebt.
Maar vergeet niet dat dit niet onuitputtelijk is. Wacht inderdaad niet tot je crasht vooraleer je iets voor jezelf onderneemt. (Maar waar ligt die grens hé :-))
Ik kan er van meespreken en het is heel frustrerend om te voelen dat je lichaam niet meer meewil. Voor Flo en de andere kids is het ook belangrijk dat jij er niet onderdoor gaat. DUS luister naar je lichaam. Niets MOET.
Goede moed en veel rust-en ontspanningsmomenten toegewenst!
Ik vraag me trouwens af waarom de dokter maar 2 daagjes rust voorschrijft. Daar kan je toch jouw opgebouwde vermoeidheid van bijna een jaar niet mee wegkrijgen?
Misschien toch eens denken aan wat tijdskrediet opnemen? Ik weet niet hoe makkelijk dit gaat in jouw job maar wat zijn een paar maanden op een heel leven. Als het de levenskwaliteit voor jou als mama, partner, vriendin mooier maakt…
Een goede raad:neem vb een leerling verpleegkundige voor een weekje.
neem? kan je die ergens kopen dan? 😉
heej, je kan een inslapende waak inhuren via je ziekenfonds!
Dag An,
Zagen dat is over futiliteiten en wat jullie moeten meemaken is alles behalve futiel dus noemt dit je hart luchten en dat mag best. Ik ken jou niet, maar ik lees tussen de regels dat jij een straffe madam bent, maar ook straffe madammen moeten af en toe, voor zichzelf en hun gezin, naar hun lichaam luisteren en rust nemen. Probeer dat dus te doen en ook even van deze ‘time out’ te genieten. Misschien kan het idd helpen om in deze moeilijke periode gezinshulp in te schakelen om sommige taken van je over te nemen. Rust ze!
iidd,of een briefje uithangen in scholen voor verpleegkunde !Eens gewoon een weekje goed kunnen slapen zou je deugd doen.Tijdens het herfstverlof een kinderoppas vragen zodat je ook eens aan jezelf kan denken zonder schuldgevoelens.Ik heb dat als ik 16 jaar was veel moeten doen/met kindjes gaan spelen ,enzo ,en vond dat een leuke bijverdienste en mijn kidjes vonden zo een privejuf eens leuk ook!!!!