Vakantie

Vakantie is …

gewoon gezellig samen dollen.

Huisje ruilen

Volgende week gaan we nog eens huisje ruilen, met een gezin in Brighton. We zijn dit jaar populair op de huisruilsite want er kwamen aanbiedingen van Lissabon, Spanje en Ierland. Maar tijdens de zomermaanden ben ik graag thuis en dus gaan we ons dus beperken tot een weekje Engeland.

Aan Parijs en Amsterdam hou ik erg goede herinneringen  over, en toch blijft het een aparte manier van reizen. Het grootste voordeel is de kostprijs, en natuurlijk ook het persoonlijke en huiselijke element. Je leeft gewoon even ergens anders. En je bezoekt steden waar je anders vast nooit zou komen.

De keerzijde van de medaille is de organisatieslag. Een hotel boek je op vijf minuten, huisruil vraagt weken van over- en weer mailen én een serieus grote kuis voor je vertrekt. Dat staat mij deze week dus nog te wachten. Slik.

Maar een weekje strand, natuur en rust zal mijn oren en neus ongetwijfeld deugd doen. Ik weet het, ik ben nog maar terug van skivakantie en toch … Het zijn drukke weken geweest en … een mens kan nooit te veel van het leven genieten. Toch? 😉

Paris

Onvoorstelbaar lang geleden heb ik er even gewoond, en het was niet eens in het centrum. En toch voel ik me op een of andere manier nog steeds verbonden met Parijs. Het is veruit mijn lievelingsstad, na Gent.

Onze eerste huisruilpoging heb ik door Flo’s epilepsie moeten afblazen. Gelukkig waren onze ruilvrienden erg begripvol en dus zochten we naar een nieuwe datum. Woensdag is het zover. Dan komen zij voor een viertal dagen in ons huis wonen, en trekken wij naar daar.

Homeswappen is vaak net iets spannender dan gewoon citytrippen. Eerst en vooral moeten we op tijd ons huis in orde krijgen. Vorig week hebben we onze badkamer gerenoveerd en dat duurde zoals gewoonlijk net iets langer dan gepland. En al dat slijpen en verven zorgden natuurlijk voor de nodige vuiligheid. Vandaag wordt de vloer voor een laatste keer vernist en morgen, een dag voor vertrek, moeten we dan nog snel de bestofte bovenverdieping kuisen. Bovendien moet ik morgen ook nog werken, in Brussel.

Maar in tegenstelling tot de eerste keer bezorgt het me geen stress. Ons huis is geen hotel. De ruilwoning in Amsterdam was ook niet spik en span en dat heeft mij helemaal niet gestoord. Wie zweert bij voorspelbaarheid, orde en netheid, kiest niet voor huisruil. Onze Franse partners in crime hebben ons trouwens uitgenodigd voor de lunch. Spannend. Het lijkt een beetje op een blind date, maar dan als gezin. Ik heb er alvast veel zin in, en de meisjes ook.

Love home swap

Omdat jullie het zo lief vragen zal ik nog een paar huisruilweetjes op lijsten.

* Er bestaan heel veel huisruilsites. Sommige zijn gratis, de meeste rekenen na verloop van tijd abonnementskosten aan. Homelink is de bekendste; Taxistop hoort hier ook bij. Persoonlijk vind ik het een onhandige en lelijke website maar het voordeel is wel dat er veel gewone kleine huizen op staan. Zelf koos ik voor Love Home Swap. Die kan je gratis uitproberen en het is een erg strakke site met veel geweldig schone woningen. Die +- 45 euro iedere 3 maanden heb ik er wel voor over. Als ik met mijn drie kinderen op hotel ga, kost zo een citytrip veel meer. Sommige duurdere sites verzekeren je ook tegen mogelijke schade.

* Homeswappen lijkt een beetje op daten. De kans op slagen hangt grotendeels af van je verwachtingen. Zelf heb ik er mij aanvankelijk ook een beetje aan mispakt. Natuurlijk kan je proberen om je huis te ruilen voor een kasteel met zwembad in Nice. Wie niet waagt, niet wint. 😉 Maar meestal heeft de andere eigenaar weinig zin om zijn zomervakantie in Gent door te brengen. Het is geen slecht idee om veel woningen aan te schrijven, en kortbij vakanties in een appartement kunnen ook erg waardevol zijn.

* Wat met de risico’s? Ruil je ook je wagen en je hond? Er zijn geen vaste afspraken. Het is gewoon kwestie van overeenkomen. Onze Amsterdamse vrienden en vooral hun twee zoontjes vonden het leuk om een paar dagen voor Tuc te zorgen. Zij leenden ons hun fietsen uit, wat erg handig is in Amsterdam. Het was dus maar logisch dat zij ook onze fietsen mochten bezigen. Wat ik liever niet wou delen, zoals mijn dure fotocamera, heb ik in de fotostudio weggelegd.

* En ja, ongelukken gebeuren. Wat als? Een mens kan niet overal rekening mee houden want zo mis je ook veel goede dingen. Ook op dat vlak is een gelijkwaardige match belangrijk. En stel dat een van hun fietsen gestolen werd tijdens ons verblijf, tja dan had ik een nieuwe tweedehands gekocht. Potje breken, is potje betalen. Niet? Vertrouwen geven, is gezond. 🙂

* Ik was zo enthousiast dat ik meteen een reeks huizen aanschreef, en met succes. Waarschijnlijk gaan we in juli een paar dagen naar Den Haag en eind augustus naar Bristol, Zuid-Engeland. En voor volgend jaar zijn er plannen voor een korte week Parijs en een weekje Lissabon. Hoe meer je swapt, hoe meer geloofwaardigheid dat je opbouwt. En zo gaan mijn drie kinderen toch de mooi deel van Europa kunnen ontdekken. Zalig toch?

Een ander huis

Onze huisruil kwam tot stand via het internet. Ondertussen ‘wonen’ wij dus al drie dagen in een huis van mensen die wij nog nooit hebben gezien.

Dat is best raar. Je ontdekt hun huis, hun interieur, de fotokaders aan de muur, hun boeken en dvds en onbewust puzzel je een totaalbeeld bij elkaar. Ze houden van retro, net als wij. Hij houdt van muziek, denk ik als ik al die instrumenten ziet liggen. Ze lezen de Volkskrant, eten veel (of misschien altijd) vegetarisch en reizen graag. Op de kalender staat dat ze deze zomer naar Thailand gaan met de kinderen, net als wij.

Naast de gelijkenissen bots je automatisch ook op verschillen. Zo was er niet één wijnglas te vinden in huis. Drinken zij dan nooit wijn? En om de microgolfoven te gebruiken moest je de koelkast laten openstaan want dat toestel stond in een hoge, haast onbereikbare kast erboven. Dat leek ons erg onhandig voor een toestel dat je meermaals per dag gebruikt. Of hoe warmen zij ‘ s morgens anders (choco)melk, of een portie soep tussendoor of gewoon de restjes van gisteren? En zij vegen blijkbaar terwijl wij eerder stofzuigen.

Sommige verschillen zijn natuurlijk landelijk. Nederlanders wonen over het algemeen heel klein, en alle beschikbare ruimtes worden gebruikt. Zo bevond de badkamer en slaapkamers zich in de kelder, wat ik ondanks de leuke inrichting toch een beetje benauwd vond. Dit is toch een heel andere manier van leven, zelfs in vergelijking met de Belgische minikavels.

Iedereen fietst er en de fietspaden zijn geweldig maar fietshelmen zijn er duidelijk nog niet in de mode. Moderne scholen maar overal enkel glas, zeker in privé woningen. Oneindig veel groene en mooie speeltuinen maar een eigen tuin die de naam waard is, kennen ze er nauwelijks.En op vlak van sorteren kunnen ze nog wel iets leren van ons.

Maar ik kan ze wel smaken, die Hollanders. Opener en toegankelijker dan Belgen. Ik idealiseer het niet. Als kind was ik drie jaar lang omgeven door Nederlanders. Ik ken de keerzijde van die mondigheid. En toch voel ik me er nog steeds heel erg thuis.

En dat swappen is een ontdekking. Het is veruit de leukste, goedkoopste en gemakkelijkste manier om met kinderen een stad te beleven. Ik ga alvast meteen op zoek naar een nieuwe uitwisseling. 🙂

Dagje met de locals :)

Amsterdam met kids, dag 1

Verboden op de kaart te kijken, dat is voor toeristen. 🙂

De buren 🙂

Manou op de fotoredactie van het NRC 🙂

Spelen

Het speelgoed van een ander is altijd veel toffer 🙂

Amsterdam, het voorspel

Na de ontdekking van het huisje besloten we, zoals de locals, een eindje te gaan fietsen. Langs de kitscherige volkstuintjes en de vele boeddha beeldjes, voorbij een kinderboerderij tot we toevallig aankwamen bij een lokaal festivalletje. Enorm veel volk maar we beleefden er toch een leuk moment.

Ontertussen stak Nina haar vingers tussen een deur en viel Flo bijna uit haar fietsstoel.

We eindigden de dag dus gewoon ‘thuis’, met een warm bad en heerlijke diepvriespizza.

Huisruil

We hebben het al eens geprobeerd maar door omstandigheden is het toen niet gelukt. Maar dan kreeg ik nog een aanvraag van een gezin uit Amsterdam, of we geen zin hadden in een citytripje. Morgen vertrekken we dus voor vier dagen. En ook al is het hier druk en hebben we onze dosis reizen voor dit jaar eigenlijk al gehad: ik heb er toch zin in.

Het blijft ook zo een tof concept. Wij wonen voor een paar dagen in hun huis en zij in het onze. Dat is niet alleen onvoorstelbaar goedkoop. Ik kan nog wel een handvol andere voordelen bedenken. Zo hoeven we bijvoorbeeld geen opvang te zoeken voor onze Tuc. Daar gaan zij voor zorgen. 😉 En er is meer.

We mogen hun fietsen gebruiken, hun museumkaarten, hun voorkennis en vooral hun keuken zodat we ’s avonds rustig zelf kunnen koken en niet twee keer per dag op zoek moeten naar een kindvriendelijke restaurant. Een paar dagen in een echt huis logeren zorgt voor een heel andere manier van reizen.

Een beetje onverwacht en toch erg belangrijk bijkomend voordeel is het opvoedkundig aspect. Toen ik mijn meisjes vertelde dat wij een paar dagen met onbekende van huis zouden wisselen, schrokken ze. “Gaan er dan andere kindjes in mijn bed slapen, en met mijn speelgoed spelen? Maar dat wil ik niet want ze gaan vast iets stelen, of kapotmaken.” Nooit gedacht dat mijn kinderen zo pessimistisch en vooral zo materialistisch zouden zijn. Ze zijn bang van de risico’s in plaats van zich te verheugen op het avontuur en de mogelijke opportuniteiten. “Jullie gaan die dagen ook met hun speelgoed kunnen spelen. Dat is toch altijd extra tof.”

Maar voor we vertrekken moest ik natuurlijk ons huis op orde krijgen. In tegenstelling tot een etentje of feestje moest ik vandaag onze volledige woning (kamers, badkamer, kasten, wc, waskot, garage, tuin, enzovoort) opruimen. Vandaag dus, tussen 2 shoots en een bezoek van de thuisbegeleidster door. Het hele huis, van boven tot beneden en dat terwijl de kinderen thuis zijn. Het was dweilen met de kraan open.

Nu ja, mensen met de kuisziekte die doen niet aan huisruil. Die kiezen voor een vier sterren Marriott-hotel. Toch? En bijkomend voordeel is dat we wel gaan thuiskomen in een proper huis, of dat hoop ik alvast 🙂

Herfstvakantie

Volgende week gingen we ruilen, van huis, met een gezin uit Parijs. Ik keek er naar uit, en tot dit weekend ben ik er blijven in geloven. Maar een ouder moet realistisch zijn. Citytrippen met Flo zit er met de beste wil van de wereld nu echt niet in. En zo ontdekte ik ook de keerzijde vanhet concept huisruil: een hotelreservatie kan je gemakkelijk annuleren (mits een verzekering zelfs kosteloos) maar bij huisruil ligt dat toch een beetje moeilijker.

Jammer maar niet getreurd. Ik heb al een plan om van de herfstvakantie toch een feest te maken. Vijf vrije dagen en vijf gezinsleden die toe zijn aan “iets leuks”: gedurende de vakantieweek organiseer ik voor ieder om beurt een heuse verwendag. Manoudag, Ninadag, Flodag, mamadag en papadag.

De kinderen hebben alvast een lijst vol activiteiten op hun verlanglijstje staan, van binnenspeeltuin tot het zwembad, van paardrijden, naar de cinema tot namiddagen vol vriendjes op thuis bezoek. Zelf ga ik voor een lange nachtje zonder onderbrekingen, bezoekje aan de sauna, shoppen of gezellig op restaurant … zonder kinderen 😉

Ja, ik kijk er alvast naar uit. En reizen…tja dat zal voor 2013 zijn.

Parijs

Tijdens de herfstvakantie gaan we ons huis ruilen met een gezin uit Parijs. Spannend. Het is onze eerst keer maar ik heb er veel vertrouwen in. Een week van huis wisselen kan toch niet zo moeilijk zijn. Ik kreeg alvast een hele reeks leuke tips van ons gastgezin, over waar we lekker konden eten en wat het bezoeken waard is. En we moeten geen lakens en handdoeken meebrengen want we hebben ondertussen al afgesproken dat ieder zorgt in zijn huis voor een proper aanbod. Ook speelgoed moeten we niet meenemen, gezien zij ook drie kinderen hebben.

Hoe zit dat met de verzekering? Wat als er iets breekt? Hoe doe je het met de sleutel? Is ons huis wel “af” genoeg? Gaan ze het wel leuk vinden? Gaan wij daar onze weg vinden? Wat ga je een hele week doen met drie kinderen in Parijs? Tja, thuisblijven is altijd gemakkelijker. Wij gaan voor het avontuur en dat houdt natuurlijk en reeks onzekerheden met zich mee. Maar als ik de woning op foto zie, dan weet ik dat het vast goed komt. Ik tel de dagen al af. En als het meevalt, reizen met volgende zomer met dezelfde formule naar …Puerto Rico. Jiiiha 😉

Home swap

Huisruil, het idee spreekt me al lang aan en niet alleen om financiële redenen. Ik vind het gewoon zo zonde om ons huis in de zomer voor een lange periode achter te laten. En hotels zijn leuk maar ergens “wonen” lijkt me gemakkelijker en authentieker. Maar hoe begin je aan zo een huisruil? Ik dacht eerst aan taxistop maar op hun site zag ik de bomen door het bos niet. Ok, het is leuk om een uitgebreid aanbod te hebben maar te veel is ook iets. Pagina’s vol kleine sleutel-op-de-deur huisje in America, in een of andere woonwijk: dat is nu niet meteen waar ik naar op zoek ben. Vliegen met vijf blijft hoe dan ook kostelijk. Het moet een beetje de moeite zijn.

En zo kwam ik terecht bij Love Home Swap. De site en het aanbod spraken me direct aan, én de eerste maand is gratis. Met een beetje geluk vind ik in die periode wel een paar kandidaten. Maar het eerste wat ik moest doen, was foto’s maken van ons eigen huis. Dat zou niet moeilijk moeten zijn maar het is vakantie, ook voor mijn poetsvrouw. De kinderen spelen, de hele dag overal. Alleen in de tuin lag het al vol speelgoed, fietsen, schoenen, ballen, handdoeken, enz.

Tja, een mens moet er iets voor over hebben. Les 1: home swappen vraagt tijd, in tegenstelling tot hotel boeken (dat kan ik echt heel snel). Ik schreef ons in, en zocht ook meteen zelf contact met een reeks mooie huizen. Geluk moet je een beetje afdwingen. Wachten is zelden een goede strategie. Een kwartier later kreeg ik al een antwoord terug. Ze waren geïnteresseerd. Joehoeee ! Ok het is niet voor meteen maar ik voelde toch golf van puberale opwindingen. Les 2: Home swappen is spannend. Het lijkt een beetje op daten. Je moet jezelf (of eerder je huis) een beetje verkopen en dan maar hopen dat je “touche” hebt.

Ondertussen hebben we al 3 positieve reacties, waarvan ik twee echt goed zie zitten: eentje uit America en eentje uit Kenya. Wordt vervolgd …